Heimir - 01.11.1905, Page 12

2 6o
H E I M I R
niöur, gjörir hún þaö aö eins til þess, aö geta bygt upp aftur
°g bygt enn fegurra og betur og traustara en áöur. Þaö er því
skakt skiliö, aö sá sé Unitari, er vill ekkert neina tómt niöur-
brot, eöa sá, sem er ekki ákveöinn í neinu nerna aö mótmasla.
Þaö hvort um sig er hvorki lífsskoðun eða trú.
Og vér erum Unitarar í fyrsta lagi af því, aö vér lifum og
erum þessarar aldar inenn. Vér höfum kratist þess, aö veröa
arftakendur þeirrar reynslu, sem mannlegt líf hér á jöröunni
hefir eftirskilið fram til þessarar stundar, og vér höfum umskap-
að skoðanir vorar á heiminnm, á mannlegu lífi og tilgangi þess,
á guöi og hans eilífu tilveru, eftir því sem reynsla vor, samvizka
vor, þekking vor og tilfinningar ná.eftir því sem allar þær aidir,
sem yfir þenna heim hafa liðiö alt til þessa dags, hafa sagt oss,
hafa sagt oss með sögu þeirri, er þær hafa skapaö, meö gröfum
þeim, er þær hafa orpið, meö tilveru þess, sem nú er. Og þaö
er ekki eingöngu af því.að vér höfum kosiö aö eignast þær skoö-
anir, heldur miklu meir vegna þess, aö vér gátum ekki annaö,
ef vér vildum meö einlægni, alvöru og lotningu gjöra oss grein
bæöi fyrir þeim ráögátum, sern nú bera oss fyrir sjónir, og eins
því, sem þegar hefir fengist úrlausn á.
Arnarhreiðrið.
Saga eftir
Björnstjcrnc Björnson.
----0.-- .
Indriöaskálar hét dálítil afskekt sveít, lukt háuna fjöllum.
Hún var flöt í botninn og grösug, en ktofin aö endilöngu af fijóti
einu breiöu, er féll ofan úr fjöllunum. Þetta vatnsfall rann út í
vatn eitt, er iá að fæti sveitarinnar og opnaöi útsýn í fjarska.
Handan yfir Indriðavatn haföi maöur sá róiö, er fyrstur
nam dalinn; hann hét Indriöi, og það voru arfar hans, sem áttu
þar heima. Sumir sögðu, aö hann heföi flúiö þangaö fyrir víga-