Heimir - 01.03.1911, Blaðsíða 12

156
H E I M I R
Nikodemus:—En hvaö var Meistarinn sjálfur aö gjíira er þé'f
sáuöhann?
Marta:—Eg sá hann aöeins um augnablik. Hann hvarf milli
súlnaraöanna í fordyrinu. . . . En mikil mannþyrping var
umhverfis hann.
María K.LEoFAs:-r-Sá hann þig?
Marta:—Já hann 1 eit til mín.
Nikodemus:—Var hann laus?
Marta:—Nei, hendur hans voru bundnar, og Rómversku her-
mennirnir voru aö slá hann, syo hann skyldi ganga
hraðara.
María Salome:—Ó!
Kleófas:—En hinir, þeirra tólf, hvar eru þeir?.. ..
Marta:—Það veit enginn .... Þeir uröu yfirfallnir af hræöslu ....
Eg heyrði sagt að Tómás og Júdas heföi fiúiö til Galileu.
Nikodemusf—En Marja^ Magdalena. Sáuð þér hana?
Marta:—Nei, en Jakob fann hana. Hún er frávita af harmi að
viröist.--Hún grét hástöfum reif klæöi stn, og barði
höfðinu í sífellu viö veggina í höll Hannasar:.. .. Ambátt-
irnar ráku hana síðast burtu; og síöan veit enginn hvaö
af henni varð. En; vergangari sagði mér að hún hefði
sézt ráfandi yfir í Rómverska hluta borgarinnar.
Nikódemus:—Veit hún að vér erum hér?. . . .
Marta:—Já, Sírnon Pétur sagði henni frá því.
Sjúki Maðurinn:—Þegar hún kemur, þá látið hana ekki fara út
aftur. Hún myndi steypa yfir okkur óhamingju. Hún er
hættuleg og veit ekki hvað hún gjörir.
Madur: — (læknaður með kraftaverki). Þaö eru menn á ferð um
götuna Eg heyri vopnabrak. Þeir eru komnir til
þess að handtaka okkur. . . . Flýji allir sem geta . . . .
(til Nikódemusar er ætlar að glugganum). Farðu ekki aö glugg-
anutn þú kant aö þekkjast.
Bartimeus:—Eg skal fara. Þeir þekkja tnig ekki. Eg er frá
Jeriko. (Hann skimar varlega út á götuna). Það eru tolf
hermenn og hundraðshöfðingi með þeim. Uss. . .Segðu
ekki neiit.