Heimir - 01.03.1911, Blaðsíða 22

HEIMIR
166
hans þrá. Er það ekki? Hún grúfði sig niður að andliti hennar.
I stað þess að svara byrgði dóttirin andlit sitt við barrn
hennar.
Það leið nokkur stund áður en þær héldu áfrarn.
‘“Þú hafðir þrána; hún var arfur frá honum, og ég hefi aukið
hann í þcr. Eg hefi beint huga þíntim að háum markmiðum,
göfugum mönnum og konum. Það gerði hann. Eg hefi baðað
þig í háfleygum hugsunum eins og hann baðaði sig í náttúrunni
sér til svölunar.
Eg vissi að ég gerði eins og hann mundi hafa gert, er ég
sendi þig í burtu frá mér. En ég þekti sjálf bezt hlífarnar, sem
þú hafðir þær voru frá honum.
Og þó—Magna!”
Dóttirin dió ósjálfrátt að sér hendina, sem hún studdist við
móðurina með, og staðnæmdist. Það var eins og hún styddi sig
við sjálfa sig.
“Já, ég sé það. Það er í þriðja skiftið í dag. Þér finst ég
vilja ráðast á þig. Og ég vil ráðast á þig.
Það var í samsætinu hjá frænda þínum, þú leizt á migþegar
ég gekk að borðinu eins og þú vildir segja. “Mamma, þú ættir
að hafa hanskana á höndunum.” Þú skammaðist þín fyrir
vinnuhendurnar á mér.
“Mamma, mamma!”—Hún huldi andlit sitt og sneri sér
undan.”
“Eg skal segja þér, barnið mitt, að án þessara vinnandi og
stjórnandi handa værir þú ekki það sem þú nú ert. Ef þú hefir
lifað í félagsskap, þar sem það er smán fyrir konu að hafa slíkar
hendur, þá er það slæmur félagsskapur.
í dag hafðirðu nautn af að vera í félagsskapnum,—nauzt
þess, eins og þú héldir, að þú sjálf værir orðin eitthvað stórt.”
“Nei, mamma! Nei, nei!”
“Þú gerðir það! En máske fanstu til samvizkubits af því,
eða ótta; það getur verið; ég sem var þar.
En nú verður þú að velja. Eg- vildi að þú gerðir það áður
eti þú gengir inn í hús föðurs þfns, barnið mitt.