Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1918, Blaðsíða 71

IÐUNNl
Liflð er dásamlegt.
229
er aíleiðing af efnabreytingum í frumum líkamans.
I’egar frumurnar veikjast svo, að efnaskiftin hætta,
kemur dauðinn.
A seinni árum liefir þekking vorri á efnafræði og
eðlisfræði fleygt fram hröðum fetum. Áður óþekt efni
hafa fundist með aðdáunarverðum eiginleikum (eins
og t. d. radium, mesotliorium o. fl.); en jafnframt
hafa ný sannindi opinberast. sem fáa dreymdi um
áður, eins og t. d. að efni geti breyzt úr einu í annað,
og sennilega séu þau öll af sömu rót runnin, út frá
einu allsherjar-efni og einni orkulind, en mismunur
þeirra sé að kenna mismunandi hröðum hreyfingum
efniseindanna.
Þessi þekkingaraukning hefir aukið andlegt viðsýni
vort, en jafnframt sýnt oss, hve skilning vorum er
enn ábótavant. Þrátt fyrir þekkingu vora á rafmagni
og geislamagni og öðru samspili efnis og orku, erum
við engu nær til að skilja uppruna hinna markverð-
ustu einkenna lífsins, sem er meðvitund vor og
vilið, sem hver lífsvera hefir til að bera, þó á mis-
munandi stigi sé. Engin liandahófs samruni efnis-
og orkustrauma getur gerl grein fyrir upptökum
skynseminnar, sem hvarvetna birtist í náttúrunni
kringum okkur. Væri þelta ærið efni í aðra liugleið-
ingu. En hér skal nú látið staðar nema.
Aths. Að getgátum manna um »upptök skyn-
seminnar« í náttúrunni, eða réltara sagt, að uppruna
og þróun sálarlífsins verður vikið all-rækilega, þegar
þar að kemur, í »Heimsmyndin njTja«. En að spurn-
ingunni um það, hvort sálin lifi likamsdauðann,
verður ef til vill vikið í sérstökum greinum, er lúta
að »Sögu spiritismans«.
Rilslj.