Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Qupperneq 11

iðunn
ísland fullvalda ríki“.
101
Miklu nær en að vera að sækjast eftir ríkistitlinum
hjá Dönum eða þiggja hann af þeim hefði verið að tala
eitthvað á þessa leið: Víst eru íslendingar slyppir og
geta enga hernaðarlega björg sjer veitt. En hvað eru
þeir bættari í því efni með sambandi við Dani, sem
ekki gætu varið sitt eigið land, ef í hart færi, hvað þá
þetta afskekkta og þeim fjarlæga land? Þess vegna er
einsætt að segja skilið við þá sem fyrst og láta ekki
aðra vera að halda að við séum að neinu leyti upp á
þá komnir. Við erum hvorki ver né betur farnir fyrir
það. Eitthvað þessu líkt mun hafa sézt á prenti hér á
árunum. Og víst er það hverju orði sannara, að vegna
smæðar dönsku þjóðarinnar, legu lands hennar og eðlis-
hátta þess og sökum þess hve hröðum breytingum allur
herskapur og hernaðartæki taka nú á tímum, svo að
smærri þjóðunum verður meira og meira ókleift að
fylgjast þar með, þá myndu Danir ekki hjálparlaust fá
varizt til lengdar neinum þeim, sem hugsanlegt er að
þeir kunni að lenda í ófriði við. Og enn síður gætu
þeir orðið íslendingum að liði, ef á þá væri ráðið. En
þá tekur við sú spurning, hvað það myndi kosta Islend-
inga að vera sér úti um hervernd, sem duga skyldi.
Okeypis fengist sú vernd ekki, og hjá þeim einum yrði
hennar að leita, að hætt er við að í slíku bandalagi
færi eitthvað svipað fyrir íslendingum og fór fyrir dvergn-
um, sem gaf sig í æfintýri með risanum.
Það er bert að svo viðkvæm tilfinning sem íslenzk
sjálfstæðistilfinning virðist vera nú á dögum og hafa
verið tvo síðustu áratugina, myndi ekki með neinu mótt
fá afborið það að landið færi að standa undir vernd
herveldis, enda yrði viss afleiðing af því sú, að vernd-
aranum yrði á einn eða annan hátt fórnað því sjálf-
stæði, sem vernda skyldi. Hugsunin um að útvega land-