Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Qupperneq 35

IÐUNN
Hvalveiðar í Suðurhöfum.
Það er sagt svo, að einu dýraveiðar, sem aldrei hafi
verið reknar að gamni eða eingöngu sem íþrótt, sé
hvalveiðar. Og þó er margt, sem draga mundi æfintýra-
þyrsta íþróttamenn að þessum veiðiskap: Löng ferðalög,
hættur af ís og óveðrum, blindskerjum og ýmsum býsn-
um, æsandi atburðir, vandi mikill og flest það, sem slíkir
menn sækjast’ eftir. En það stendur í vegi, að til þessa
veiðiskapar þarf meiri, dýrari og margbrotnari útbúning
<en flestra veiða annara.
Norðmenn hafa lengi verið framarlega í flokki hval-
veiðimanna. Þeir hafa elt hvalina inn í ísana við norð-
urheimskautið, hér við Island og annarsstaðar í norður-
höfum og nær gereytt öllu hvalakyni hér. Þá hafa þeir
snúið stefni í aðrar áttir og mun varla sá blettur vera
til á allri heimskringlunni, sem Norðmenn hafa ekki
heimsótt með hvalskutulinn og bræðsluofnana. Suðurhafs-
eyjar, Brasilíustrendur, Japanseyjar, Madagaskar og vest-
urströnd Afríku hafa þeir kannað og horfið þaðan aftur
er fækka tók hvalnum. Og loks var haldið til Suður-
íshafsins. Það eru hvalveiðar þar, sem hér skal dálítið
sagt frá að gamni, eftir bók, sem danskur Iæknir, Aage
Krarup Nielsen skrifaði. Hann var með í einum slíkum
leiðangri, 1920—21, og gat því sagt frá eftir eigin sjón
og reynd.
Flestir hvalveiða-leiðangrarnir eru gerðir út frá 3 smá-
bæjum, og má nærri geta, að uppi er fótur og fit í bæjum
þessum um þær mundir, er skipin eiga að leggja af stað.
Veiðunum er hagað þannig, að send eru stór skip, um
10,000 smálestir, og er í þeim allur útbúningur til þess
IOunn XI. 9