Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Qupperneq 40

130
Hvalveiðar í Suðurhöfum.
IÐUNN
á að bæta. En öllu má venjast, og fæstir hafa tíma til
að hugsa um þessa smámuni.
Svona er haldið áfram viku eftir viku og mánuð eftir
mánuð. En veiðitíminn er fljótur að Iíða, og alt í einu
fer að bera á því, að veiðibátarnir fara ekki að hafa
undan í aðdráttunum. En borð er á olíugeymunum og
ekki má koma heim öðruvísi en stútfullur. Eitt skipið
hefir horfið og er komið eitthvað' suður í ísinn, en það
verst allra frétta um horfurnar. En öllu má ofbjóða,
einnig hvalamergðinni umhverfis Deception og það lítur
út fyrir, að hún sé í raun og veru að ganga til þurðar.
Hvalurinn sýnist hafa flutt sig.
Og svo týnast skipin, eitt af öðru úr Iæginu góða, og
halda suður í enn meiri ís og auðn. Á þessi svæði hafa
engir komið nema harðgerðir heimskautafarar og rann-
sóknarar (t. d. var Charcot, franski vísindamaðurinn, sem
hingað til lands kom nýlega, þar við rannsóknir). ísinn
þéttist æ meir og í landi sjást tignarleg fjöll, alþakin ís
og snævi. Loks er lagst í ágætt lægi sem kallað er Port
Lockroy. Það lægi fann Charcot árið 1904. En fyrst
þarf að búa vel um sig, og heilan dag er ekki annað
gert en festa skipið. Mörgum akkerum er varpað óraveg
frá skipinu og keðjurnar renna út svo langar, að því er
líkast, sem aldrei muni takast að draga þær inn aftur.
Og úr afturstafni eru handleggsdigrir kaðlar strengdir
um klettanybbur í landi. Ovönum sýnist alt þetta vera
nokkuð óþarft í þessu ágæta lægi og blíðu veðri. — En
tveim dögum síðar hefst 18 klukkutíma ofsarok, svo
tryllingslegt og rammaukið að allir 7 kaðlar standa nötr-
andi eins og strengir á hljóðfæri. Skipstjórnarmenn eru
gamlir í hettunni og reyndir. Aldrei hefir hvalveiðaskip