Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Síða 43

IÐUNN
Hvalveiðar í Suðurhöfum.
133
Skyttan er komin fram á. Þar er fallbyssan hlaðin
heljar skutli. Annar hvalurinn hefir komið upp um 200
fet frá fallbyssukjaftinum, og nú er þess að eins að bíða
að hann blási aftur á svo sem 40—50 feta færi, og
renni sér svo hægt og rólega í vatnsborðinu. Skyttan er
viðbúin og alt í lagi. En blásturinn kemur ekki, og nú
bíða allir með mestu eftirvænting. Það líða 5—6—7
mírtútur, og það er langur tími þegar svo á stendur. Bát-
urinn svamlar í hægðum sínum þangað, sem skipstjórinn
»finnur á sér« að hvalurinn muni hafa haldið. Vélin
erfiðar hægt og þungt og engum er alveg rótt. liér
heldur skipstjóri helzt að hvalurinn muni vera og nú er
stansað. En hví skyldi hvalurinn ekki alveg eins hafa
getað farið jafn langan veg í hina áttina?
í sama vetfangi gýs reykjarstólpi upp úr sjónum svo
sem 150 fet frá á stjórnborða. Hvalurinn rennir sér lið-
lega í vatnsskorpunni og hverfur og kemur upp aftur
beint fram undan bátnum, enn þá nær, og á sama
augnabliki ríður skotið af. Þriggja feta langur skutull-
inn sekkur á kaf í hvalinn, og þar springur svo
sprengja sú, sem í hann er fest. Kaðallinn sést eitt
augnablik lykkjast í loftinu með ógurlegum hraða, og
svo hylur púðurreykurinn alt.
Ef nú ekki atvikast svo, að sprengjan í skutlinum
drepi hvalinn strax, þá bregður hann þegar í stað við
er skotið hittir hann, stingur sér í kaf og æðir áfram
með ógurlegum hraða. Bátverjar gefa út kaðalinn, hundr-
að fet eftir hundrað fet, upp undir 300 faðma, til þess
að reyna að forðast að alt slitni, því aðgangurinn er
ógurlegur. Ef hvalurinn er ekki verulega lamaður getur
hann dregið kaðalinn og bátinn, sem hamlar með 700
hestöflum á móti, eins og fis væri, ætt með hann mílu eftir
mílu, snúið honum og dansað með hann svo að freyðir