Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Page 48

138
Nóftin dregur —
ÍÐUNN
Wið arm ’ans ’ún hallast
með unað í taugum,
og lætur suo fallast
með luktum augum,
og höfuð beygjast,
en brjóstin sveigjast,
þau brosa — og glepma:
að eitt er að vakna,
annað að dreyma.
[/arfærnin sefur
í suðrænu kyni.
fiún elskar og gefur
sig alla þeim vini,
er ástfanginn teigar
þær örfandi veigar
af ótæmi brunnsins —
dýrasta rósvín
rauðasta munnsins.
En áfengt er vínið,
sem ó/gar og freyðir,
og þunt er línið,
sem lokkar og seyðir.
Æskan á þróttinn,
og inndæl er nóttin —
og eldurinn brennur,
djarfur og viltur,
uns dagurinn rennur.
Böðvar frá Hnífsdal.