Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Qupperneq 49

IÐUNN
Húsið hennar Evlalíu.
Eftir Henry Harland (1861 —1895).
Það var snoturt lítið hús, í mjög fögru héraði, á af-
viknum stað í Normandí, nálægt sjónum. Héraðið var
auðugt að blómgörðum, ökrum og fagurgrænum engjum,
þar sem nautahjarðir voru á beit; sumstaðar voru aftur
löng trjágöng, girt álmviði.
Vegfaranda vakti það fremur undrunar, að sjá þetta
litla hús einmitt á þessum stað, því að önnur hús í ná-
grenninu voru óásjáleg bændabýli eða kofar daglauna-
manna, en þetta var yndislegt lítið hús, veggir hvítir,
gluggar í snotrum frönskum stíl, veggsvalir með haglega
gerðum járngrindum, og feneysk gluggatjöld. Djartlitað
lítið skemtiskýli stóð úti í litlum, fögrum blómgarði inni
á milli rósarunna og geraníu-blómbeða, en mjúkir gras-
geirar hér og hvar. Bak við blómgarðinn var ávaxta-
garður og stóðu þar kvistótt eplatré, í röðum eða tvö
og tvö saman; hölluðust þau hvort að öðru, líkt og
ókennilegar verur, er stirðnað hefðu upp í miðjum dansi.
Ef litið var í aðra átt, blöstu við engjateigar og gular
kornekrur, mílu vegar í burtu, og teygðu sig niður að
sjávarströndinni, þar sem í fjarsýn gaf að líta hvíta
kletta, er særinn varpaði á gagnsæjum, purpurarauðum
litum, lýsandi skuggum af blæbrigðum hans sjálfs, þeim,
er eigi verður með orðum lýst.
Á veggtöflu, sem fest var á húsvegginn, mátti lesa
fremur stórkarlalegt letur, er gaf til kynna það hið sama,
er umboðsmaður einn í Dieppe hafði frætt mig um.
Húsið var til leigu, og ég hafði ekið þangað fulla tveggja