Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1927, Qupperneq 53

ÍÐUNN
Húsið hennar Evlalíu.
143
»Ó!« hrópaði ég, og sneri mér um leið að gömlu
hjónunum, »þelta herbergi er í notkun«.
Frú Leroux virtist ekki heyra til mín. Hún starði
sljóum augum fram undan sér og hreyfði varirnar lítið
eitt. Hún virtist vera örþreytt, og kysi helzt að hús-
skoðuninni væri sem fyrst lokið. Herra Leroux benti
hendinni í einskonar fáti upp í loftið og mælti: »Ónei,
sem stendur er herbergið ekki beinlínis notað*.
Við gengum aftur niður og gerðum með okkur samn-
ing. Eg leigði húsið sumarlangt. Frú Leroux bauðst til
að elda fyrir mig matinn. Herra Leroux lofaði að koma
á vagni til Dieppe næsta miðvikudag til þess að sækja
mig og farangur minn.
Þenna miðvikudag, er um var getið, vorum við búnir
að aka svo sem hálfa stund án þess að mæla orð,
þegar Leroux sagði við mig: »Já, herbergið, herra minn,
herbergið, sem þér hugðuð að væri í notkun —«.
»Nú?« sagði ég, þegar hann þagnaði.
»Eg ætla að stinga upp á nokkru við yður«, mælti
hann. Hann talaði, að mér virtist, hálffeimnislega, en
herti sig þó, og einblíndi stöðugt á eyrun á hestinum.
»Hvað eigið þér við?« spurði ég.
»Ef þér viljið láta okkur eftir herbergið með munum
þeim, sem í því eru, erum við fús til að slá af leigunni.
]á, ef þér vilduð lofa okkur að halda því eins og það
stendur nú«, endurtók hann í áköfum bænarróm. »Þér
eruð, einn yðar liðs. Húsið verður nægilega rúmgott
fyrir yður, þó þad herbergi fylgi ekki; er ekki svo,
herra minn?«
Auðvitað félst ég á þetta þegar í stað. Ef þau lang-