Kirkjuritið - 01.03.1935, Síða 11

Kirkjuritið.
Vegur krossins.
99
einingar á ný né hennar óskað, og að bilið muni lialda
afram að breikka í milb þeirra, sem béldu, að þeir ynnust.
Dæmi til Einfalt dæmi getur stutt að skýringu á
skýringar þessu. Móðir á son, sem bún ann heitt,
og um skeið launar hann henni ást henn-
ar með auðsveipni og sonarumhyggju. En þar kemur, að
liann brýtur gegn henni, bakar henni þunga lijartasorg.
Ast hans til liennar breytist, þvi að það er ekki unt að
vera alveg sannur í ást sinni til þeirra, sem maður
syndgar gegn. En livað er um móðurástina? Skyldi
hjartasorg móðurinnar vinna bug á ást hennar? Því fer
íjarri. Sorgin, sem nú hefir sótt hana heim, er þáttur
ai ást hennar og bægir lienni ekki burt. Sorg hennar
her vitni um lífsafl ástar hennar. Hún hoðar það, að
írá henni streymir mikið afl, sem mun leitast við af
fremsta megni að leiða son hennar aftur iðrandi i faðm
liennar. - Setjum svo í svip, að móðirin fyndi ekki til
neins liarms vfir hroti sonar síns, eða setjum svo, að
hún fyndi aðeins til vonhrigða, móðgunar eða gremju.
Þá myndi slíkt hirðulcysi eða svo eigingjarnt sjónarmið
ekki verða skilið nema á einn veg, að móðirin elskaði
tkki son sinn í raun og veru. Þá liefði sonurinn fjar-
lægst móður sína og hún leitaði hans ekki. Ekkert afl
myndi vinna að því, að þau sameinuðust aflur, ekkerl
drægi þau til sátta, heldur yrði afleiðingin óhjákvæmi-
lega sú, að djúp yrði að staðaldri á milli þeirra. Því að
jafnvel þótt sonurinn iðraðist, héldi aftur heim og
fyndi, að honum væri þar ofaukið, eða hann gleymdur,
fcða kastað til hans kaldyrðum, myndi hann þá lialdast
þar við? Greinin mjúka myndi visna í norðannepjunni.
Sonurinn myndi ganga öðru sinni út í myrkrið og kuld-
ann. Af þessu virðist það ljóst, að sorg kærleikans megn-
ar ein að sameina aftur. Fvlgi engin sorg skilnaðinum,
þá er ekki um kærleik að ræða. Finni kærleikurinn,
sem troðinn er undir fótum, ekki til sorgar, þá er von-
laust um sameiningu á ný.