Kirkjuritið - 01.03.1935, Qupperneq 16

104
Ásnuindur GuSmundsson:
Kirk.iuriti ð.
að rjúfa þögnina uin dýpstu þrá sína og dýrustu reynslu.
Fyist og fremst þarf að leita uppi og eignast þann trún-
aðarvin, er segja megi allan hug í von um leiðbeiningu
og stvrk. Það eitt að tala út við slíkan mann verður
ósegjanlegur léttir og hjálp. Þá geta menn einnig hróp-
að til Guðs af lijarta í stað þess að „kveina aðeins í
rekkjum sínum“, eins og spámaðurinn orðar það. Svo
má ekki dyljast fyrir þeim, sem unt er að liðsinna. Þeim
má ekki gefa steina fyrir brauð kenningar og rök-
ræður, beldur á að segja þeim blátt áfram frá því, sem
menn hafa sjálfir reynt, og varast að gefa þeim nokk-
uru sinni meira en menn hafa. Við þetta rís nýtt sam-
félag manna á milli, sem minnir á líf frumkristninnar
og bræðralag. Orðin í 1. Jóh. verða að sannreynd: „Það,
sem vér höfum séð og heyrt, það boðum vér yður einnig,
lil þess að þér líka getið haft samfélag við oss, og sam-
félag vort er við föðurinn og' við son hans Jesúm Krist“.
Þeir, sem hafa öðlast samskonar trúarreynslu, sannfær-
ast enn betur um g'ildi hennar og raunveruleika og
stvrkja liverir aðra. En hinir, sem skemra eru komnir
og hefir ekki enn auðnast að byrja nýtt líf, verða fyrir
sterkum áhrifum af svo þróttmiklum persónulegum
vitnisburði. Þeim er fluttur með líkum hætti og á post-
ulatimabilinu fagnaðarboðskapurinn um það, að þeir
skuli taka sinnaskiftum, því að guðsríki sé nálægt. Og
þeir munu fleiri og fleiri finna máttarstrauniinn, sem
leikur um þá, spretta upp í hjarta sinu. Þegar hið bezta
í mannlífinu verður þannig sameign, þá lirynja múr-
arnir, sem greina kynflokk frá kynflokki, þjóð frá þjóð
og mann frá manni. Enda er það markmið Oxfordhreyf-
ingarinnar að vinna að því, að mannkynið verði ein
fjölskylda, sem eigi öll gæði saman andleg og tíman-
leg og lúti fagnandi vilja föður síns á himnum. Nú þeg-
ar vilja fvlgismenn hreyfingarinnar heyra þeirri fjöl-
skyldu til.
Jafnframt því sem Oxfordhreyfingin brýnir fyrir