Kirkjuritið - 01.06.1937, Blaðsíða 26

224
Óskar J. Þorláksson:
Kirkjuritið.
styrkur kristindómsins liggi í því, að öll kristin kirkjufé-
lög hafi kosið Jesú Krist að leiðtoga. Kristnir menn eru
því í raun og veru stærsta bræðrafélag mannkynsins,
og gætu því komið óendanleg'a miklu til vegar, ef þeim
væri þetta sjálfum ljóst. Nú sem stendur eru kristnir
menn skiftir í fjölda kirkjufélaga, eins og greinilega sést
í Bretlandi. En nú er tími til þess kominn að stíga fyrsta
sporið og sameina þau öll og stofna eitt sameiginlegt
kirkjufélag, sem kalla mætti: „Kirkju Krists í Bret-
landi“.
Stanley Jones viðurkennir að vísu hinn sálfræðilega
grundvöll, sem skiftingin í ólík kirkjufélög bygg'ist á, og
að tillit þurfi að taka til þess við hina allsherjar sam-
einingu, og hann hugsar sér, að hin núverandi kirkjufélög
verði því deildir í hinni sameiginlegu kirkju, og haldi að
mestu sínum séreinkennum, og að sameiningin verði
gerð á svo breiðum grundvelli, að allir geti vel við unað.
Hann liugsar sér, að í hinni sameinuðu kirkju verði
ein yfirstjórn, sem fari með öll sameiginleg mál heild-
arinnar.
En á hvaða grundvelli á að sameinast? Hver á að vera
játninga-grundvöllurinn? St. Jones vill, að það sé jáln-
ing Péturs: „Þú ert hinn Smurði, sonur hins lifanda
Guðs“. Hvert það kirkjufélag, sem vilji gera þessa játn-
ingu eða byggi á henni, geti orðið deild í hinni samein-
uðu kirkju. Hún eigi að vera einingarbandið, en að öðru
leyti geti deildirnar haldið því, sem þeim sýnist.
St. Jones eru augljósir þeir erfiðleikar, sem yrðu á
sameiningu, og að máske yrði það erfiðast, að fá hin
einstöku kirkjufélög til þess að viðurkenna sérskoðanir
sínar sem aukaatriði.
Hvaða áhrif liefði þessi sameining, ef hún kæmist á?
Hún myndi opna leið til mikilsverðrar samvinnu í
kristindómsmálum, hún myndi smám saman þurka út
ágreiningsatriðin, sem orðið hafa til þess að einangra
kirkjufélögin, en jafnframt veita meira frelsi í því að