Kirkjuritið - 01.02.1938, Page 4

Febnííir.
FULLNAÐARPRÓFSBÖRN KVÖDD.
BROT.
„Ein saga er geymd og er minningamerk“, saga
í æfiníýraformi, sem beztn þættirnir í þjóðarsálinni
hafa skapað og snillingshendur fært i letur. Hún er um
góðu konuna hjartaprúðu og kærleiksríku, — mömmu
og ömmu og langömmu heztu íslendinganna, og for-
móður ykkar. Heim að hennar lága og fátæka hæ kom
eitt sinn töturlega búin og þreytt förukona og haðst ásjár.
Ivonan góða tók henni opnum örmum, og með kærleiks-
ríku viðmóti lét liún liana finna það, að liún ætti þar
örugt athvarf og skjól. Um laun var ekki spurt, enda
virtist hin umkomulausa förukona ekki líkleg' þess, að
geta borgað fvrir sig.
En tötrar hennar voru aðeins gerfi, er hún hirtist i,
því að sjálf var liún hollvættur, sem revna vildi maim-
dygð og manndáð mannheima. Og er hún hvarf á braut
frá konunni góðu, dró hún fingurgull á hönd henni, sem
þakklætis og viðurkenningarvott fyrir auðsýnda misk-
unn, er hirti göfuga sál og lireint hjarta, og lét svo um
mælt, að á meðan gull þetta væri í ættinni og borið af
éínhverjum meðlim hennar, skyldi hamingjan fylgja
henni, en víkja á braut, ef því væri fargað af skevtingar-
Ievsi og léttúð eða vegna hagsmunavonar.
—• Svo liðu ár og aldir. Ættargullið góða, verndar-
gripurinn dýrmæti, sem göfug formóðir hafði áunnið
ættinni vegna mannkosta sinna, var stöðugt borið af ein-
hverjum meðlim ættarinnar, og hamingjan liélt verndar-
hendi sinni jdir ættinni allri, svo að hin illu öfl megnuðu
ekki að gera henni tjón, á meðan svo gekk. — En svo