Kirkjuritið - 01.02.1938, Síða 17

Kirkjuritið.
Uni útburð barna í fornöld.
55
klædd á kostnað rí kisins. Þessi lög náðu fvrst aðeins til
Italiu, en voru síðar, árið 321, látin einnig ná til Afríku,
°g geíin út tilskipun svo bljóðandi:
^Með því að oss befir borist til eyrna, að íbúar skait-
landanna, sem þjást að fæðuskorti, selji börn sín í þræl-
dóni, þá bjóðum vér, að þeir, sem í þessiun kröggum eru
staddir, að bafa ekkert fyrir sig að leggja, til að fram-
laera börn sín, skuli hljóta stuðning af fjárbirzlu vorri,
aður en þeir komast á vonarvöl, því að oss þykir það
viðurstygð og öllu siðferði ósamboðið, að nokkur þegna
vorra skuli vera neyddur til að fremja glæp, vegna harð-
réttis“. í Afríku tíðkaðist sá siður við Satúrnusarblót, að
fórna ungbörnum, og setti Konstantinus lög gegn slíkri
obæfu og taldi barnadráp ekkert betra en foreldradráp.
En þrátt fyrir góðan vilja Konstantínusar vill sækja í
sania borf með útburð og sölu ungbarna. Hinar stöðugu
borgarastyrjaldir höfðu í för með sér sára fátækt lýðs-
ms og örðugleika á því að lialda uppi lögum og reglu,
svo að hinir kristnu keisarar, er voru eftirmenn lians,
eins og t. d. Valentinian I., Þeódósíus mikli og Valentin-
ian III,
eru stöðugt að setja strangari og strangari lög
gegn útburði barna. Jafnvel i löggjöf Ivarls mikla voru
akvæði um, að fyrir útburð barna skvldi refsað eins og
venjulegt manndráp.
En hér fór eins og víðar, að lögin ein dugðu ekki þar
sem upplagið var beiðið — og enda þótt bér gæti í róm-
verskri löggjöf beinna kristinna álirifa, þá liéldust þó
yms skattlönd Rómverja lengi albeiðin og önnur illa
kristin, og því varð það hlutverk kristinnar trúar að
vmna gegn þessu böli, engu síður með innri en vtri áhrif-
l"n. Eins og vaxandi dagrenning fer liinn kristni andi
oiildinnar og mannúðarinnar um löndin og útrýmir
þeirri hörku og grimd og tilfinningaleysi, sem óneitan-
lega einkendi hina rómversku menningu, þegar hún er
borin saman við kristnina. Ivristin kirkjuþing fordæmdu
bvað eftir annað útburð barna og' hvöttu hina trúuðu til