Kirkjuritið - 01.02.1938, Qupperneq 20

58
Benjamín Kristjánsson:
Febrúar.
unarkonum til aðhlynningar. Börn þessi skulu læra ein-
liverja iðn og frá því að þau eru átta ára að aldri, skulu
þau vera frjáls ferða sinna og' hafa leyfi til að dvelja
eða fara, hvort heldur sem þau vilja“.
Á áttundu öld er gelið um ýms munaðarleysingjahæli
víðsvegar í Evrópu, sum stofnuð af einstökum mönn-
um, en önnur af þjóðhöfðingjum. Og eftir því sem líður
á Miðaldirnar, tekur þeim að fjölga. í lok tólftu aldar
stofnar munkur nokkur í Montpellier hræðrafélag Heil-
ags anda, sem einkum gerði vernd ungbarna og upjjeldi
þeirra að verkefni sínu, og breiddist þetta munklífi á
næstu tveimur öldum út um mikinn hluta Evrópu. Frá
þessari starfsemi eru sprotnar allar hinar margvíslegu
liknarstofnanir fyrir ungbörn í kristnum löndum: Ekki
aðeins ungharnahæli lieldur og allskonar uppeldisstofn-
anir fvrir veikluð, fötluð eða vangæf hörn. Hæli og iðn-
skólar fyrir munaðarleysingja, hlind og vangæf hörn,
danfdumb, kryplinga, fávita og svo framvegis.
Kristin kirkja hefir eigi aðeins látið sér nægja að reyna
að sjá þessum ógæfubörnum fyrir líkamlegu uppeldi,
heldur hefir liún einnig hugsað um hinar andlegu þarfir
og lagt alúð við að vekja og glæða sálarlíf þeirra, eftir
því sem unt hefir verið.
Það er óhætt að fullyrða, að þessi nákvæma umhyggja
fyrir mannlegu lífi og mannlegum dygðum, sem dæmi
finnast um í kristnum líknarstofnunum, er allsendis fjar-
læg anda heiðindómsins, sem ríkti áður en kristin trú
var boðuð. Hún er nýtt menningarfyrirbrigði, sprottin
af hinni kristnu kenningu um óendanlegt gildi mann-
legrar sálar, innhlásin af anda hans, sem jólin eru helg-
uð og flutti mönnunum þá kenningu, að Guð væri kær-
leikur. Hún er sproltin frá þeirri trú, að alt það, sem
menn gerðu sínum minstu bræðrum, það gerðu menn
Guði.
Og enda þótt þessi saga útburðanna, sem hér hefir
verið rakin, kunni að virðast ekki skemtilegur lestur, þá