Kirkjuritið - 01.02.1938, Blaðsíða 21

KirkjuritiÖ.
Um útburð barna í fornöld.
59
ætti hún þó að geta stuðlað að skilningi manna á þvi,
hl hvers Kristur er í heiminn kominn. Það er eigi ör-
ö'rant um, að raddir heyrist í voru þjóðfélagi, sem lialda,
það yrði stór menningarlegur ávinningur að því að
^e§§ja niður alt kristnihald og alla kristna trú. Áður en
menn komast að slíkri niðurstöðu, er nauðsynlegt að
skilja sem bezt, livað það var, sem Ivristur kendi og boð-
aði, hvaða álirif hann hafði á heimsmenninguna.
Ahrif hans koma þá fyrst og' fremst fram í þessu:
Hann kendi mönnum, að lífið væri óendanlega dýrmæti
°9 að menn ættu að hirða um það og hlynna að því með
astúð og ndkvæmni. Hvort er þá von til, að lífið verði
dýrmætt og menning fari í vöxt, meðal þeirra þjóða, sem
trúa því og leitast við að lifa samkvæmt því, að lífið sé
dýrmætt, eða þar sem mannslífið er einskis metið, og
angbörnin samkvæmt því borin út á klakann?
ÁTú er tími til að hugsa um þetta. Það er ekki frítt um,
að þar sem menn eru teknir á ný að hallast að heiðin-
dómi, sé fremur farið að mæla harna úthurðar stefn-
nnni bót. A. m. k. sýna skýrslur, að þeim mæðrum fer
fjölgandi, sem fremur óska að láta bera út ófædd börn
S1n, en hafa erfiði og áhyggjur af uppeldi þeirra. Og það
er raunar ekki stór munur á því, hvort börnin eru borin
nt fimm mánaða eða níu mánaða. I hvorutveggja fallinu
kemur fram sá órækjuháttur, það ofbeldi gagnvart
niannlegu lífi og sú sérhlífni, sem er óskyld anda krist-
mdómsins. Enda eru ýmsar þær þjóðir, sem mest gera að
þessu, teknar að óttast menningarhrun lijá sér af völd-
nm örrar fólksfækkunar. En meiri er sú hætta, sem ligg-
nr í því kaldrifjaða skeytingarleysi um mannlegt lif, er
1 þessu birtist og þeirri munúðarhyggju, er í því er fólgin,
&ð nenna ekki að leggja neitt á sig til þess að ala upp
nýja og betri kynslóð í staðinn fyrir þá sem deyr.
Kristur kendi mönnunum þann vísdóm, að kærleiks-
fórnin væri undirstaða allrar sannrar hamingju í heim-
inum. Ég liygg, að aldrei hafi nokkura foreldra iðrað