Kirkjuritið - 01.03.1944, Page 23

Kirkjuritið.
Þegar kvöldar.
I hæðir, drottinn, heim til þín
minn hug-ur mæddur leitar.
I sjúkdómsþrautum sálin mín
þér sendir bænir heitar.
Nú hallar degi og húma fer,
mitt hjarta þráir eftir þér,
um náð sem engu neitar.
Nú finn ég, dauðinn færist nær
og fjör og þróttur dvínar.
Minn Guð, sem öllum liðsemd ljær,
ég leita á náðir þínar
og flý í kærleiks faðminn þinn,
þar finn ég svölun, drottinn minn,
sem barn með bænir mínar.
Nær hinzti lífsins dagur dvín
og dauðans nálgast stundin,
þá aftur lokast augun mín,
og afllaus hnígur mundin.
Láttu þá kærleiksljósið þitt
lífga og verma hjarta mitt
og mýkja banablundinn.
Ó, Jesú, þú sem lífið lézt
og leystir fjötrin dauða
og öðru lífi okkur hézt
en ánauð böls og nauða,
þú flytur breysku börnin þín,
þá brestur fjör og æfin dvín
í húsið Herrans sauða.
Ég hef þá trú og vissu von,
sú von mig aldrei svíkur,
að Jesús, Guðs hinn góði son,
af gæzku og mildi ríkur,