Kirkjuritið - 01.03.1944, Qupperneq 37

KirkjuriUö.
Borgameskirkja.
115
siðabók og Biblía; allar eru þessar bækur i mjög vönduðu al-
skinni. Fagurlega gert skrín, úr góðum viði, liefir hún einnig
fengið að gjöf, og skal þar geyma Helgisiðabókina. Biblíu frá
1747 fékk hún að gjöf i vor, og nú siðast áheit um skrautútgáfu
Passiusálmanna, sem Tónlistarfélagið gefur út í hanst. Að end-
irigu væntum við svo, að hið háa Alþingi sýni okkur ]>ann vel-
vilja, að það styrki byggingu kirkjunnar með fjárframlagi. Það
hefir áður sýnt skilning sinn og góðvilja til þessara mála, þar
sem það hefir veit allríflegar fjárhæðir til kirkjubygginga und-
anfarin ár, og er það vél, að það skuli einnig láta þau mál til
sín taka, því að eins og skrifað stendur: „Eitt er nauðsynlegt".
Skrifað á höfuðdaginn 1943.
Halldóf Hallgrímitíton.
Guðfeðgin og guðsifjar.
Jafnskjótt og barnaskírn varð almenn, þótti sjálf-
sagt, a'ð sú lielga atböfn færi fram að viðstöddum vott-
um, sem siðat' gætu vottað, að barnið væri réttilega skírt,
jafnframt því, sem þeir tækjust á liendur umsjón með
kristilegu uppeldi barnsius, ef foreldrar, vegna dauð-
falls eða af öðrum ástæðum, væru þess ekki umkomnir.
En þeir, sem falið var þetta lilutverk, nefndust skírnar-
vollar eða guðfeðgin eftir því, hvort áherzla var lögð á
sjálft votta-starfið eða á guðsifja-starfið.
fiær lielgisiðabækur íslenzku þjóðkirkjuunar, sem nú
eru notaðar, leggja áherzlu á bæði þessi alriði.
í helgisiðabókinni frá 1910 eru guðfeðgin ávörpuð,
að lokinni skírn barnsins á þessa leið:
„Góð systkin, þér skuluð vera votlar þess, að þetla
barn er skírl til nafns föðurins, sonarins og hins
heilaga anda. Fyrir hönd kristins safnaðar hafið þér
tekið á móti því í félag kristilegrar kirkju. Féjið það
í bænum yðar og minnizt þeirrar kristilegu skyldu
yðar og alls safnaðarins, að annast um að barn þetta