Kirkjuritið - 01.04.1950, Blaðsíða 11

SUMARIÐ í NÁND
79
„Þriðja óhappalindin (felkálla) er kennsluáætlun skóla
vorra í kristnum fræðum árið 1919. Þar voru þau afglöp
framin, að Fjallræðan var lögð til grundvallar kristinni
trúfræði, og hún tekin fyrir lög, lífsreglu, sem hver maður
gæti farið eftir, ef hann skorti ekki til þess með öllu góðan
vilja. Þessi mistök munu valda því, að einmitt á vorum tím-
um heyrast svo margir halda því fram, að ómögulegt sé
að sýna kristindóm í verki eða hann sé fjarri öllum veru-
leika. Þeir hafa fundið til þess, að þeim er um megn að
bjóða hina kinnina, og reynsla hefir kennt þeim, að það
er alls ekki kærleiki Fjallræðunnar, er mótar samlíf mann-
anna. Enginn hefir heldur frætt þá á því, að Jesús hefir
ekkert sagt í þá átt.“ (Bls. 101—102).
Þetta er aðeins eitt dæmi af mörgum.
Trúarlærdómarnir eiga að lýsa því betur en Fjallræðan,
hvað sé kristin trú. Og þó er meðal annars Faðir vor sjálft
í Fjallræðunni.
★
Það er komið til þess meir en mál, að kirkjan í heild
beini kenning sinni inn á heilnæmari og sannari brautir.
Því að í raun og veru er þetta fráhvarf frá upphaflegu
fagnaðarerindi Jesú Krists. En það eitt getur bjargað
heiminum frá tortímingu. Fjallræða Jesú er ekki óljós
draumur einhverrar skýjaborgar, heldur lög Guðs ríkis á
jörðu. Sá, sem heyrir orð hans og breytir ekki eftir þeim,
byggir á sandi. Hús hans hrynur í rústir. Það er sama,
hvort í hlut á einstaklingur, þjóð eða mannkynið allt.
Hrunið mikla nú er afleiðing þess, hve lög Guðs hafa verið
troðin undir fótum. Mælt er, að einungis eitt hafi fundizt
óskaddað í rústum Hiroshima: Líkan af Kristi. Undursam-
leg bending til mannkynsins. Kristur einn varir og það,
sem hans er. Hitt liður undir lok. Þess vegna er hann
sjálfur og á að vera um aldur einkavon mannkynsins.
Afturhvarf til hans veitir kirkjunni kraftinn til að forða
mannkyninu frá dauða. Hún þarf að sameinast öll um