Kirkjuritið - 01.04.1950, Blaðsíða 61

Kirkjuritið - 01.04.1950, Blaðsíða 61
TRÚIN Á DAUÐANN OG DJÖFULINN 129 tækifæri til að láta lífstíð vora — hina einu lífstíð, sem vér eigum kost á — verða oss til þess, að vér reynumst klæddir en ekki naktir á þeim degi (II. Kor. 5, 3) ... En þegar það er sagt greinilega í Gal. 3, 27: Allir þér, sem skírðir eruð til Krists, þér hafið íklæðzt Kristi“, þá er sú íklæðing, sem postulinn hvetur kristna menn til ... greinilega þannig, að vér eigum ávallt að verða það á ný, sem vér erum þegar orðnir, það er að segja menn, sem Jesús Kristur er þegar dáinn og upprisinn fyrir, sem þeg- ar standa undir nafni hans, sem þegar eru upphafnir og íaldir í persónu hans, sem þegar eiga hann að fulltrúa, leiðtoga og Drottni fyrir þennan vonda dag. Vér megum ekki og eigum ekki að gera neitt nýtt eða sérstakt, aðeins endurtaka þetta með játningu munns vors og með trú hjarta vors, og þannig staðfesta og endurnýja samfélag vort við Krist, sem vér eignuðumst í skírninni . . . Þetta er raunverulega allt, sem þarf að gerast“ (bls. 202—203). Enn segir Barth, að þegar talað sé um hertygi hins kristna manns, sé ekki um neina mannlega eiginleika né rnöguleika að ræða. Allur slíkur vopnaburður sé einskis virði. ,,Hið algera alvæpni, sem postulinn talar um, er ekki til í vorri eign, og það er alls ekki á voru valdi. Hvatning- in til að íklæðast alvæpni er hvorki hvatning til innri djúphyggju, auðgunar, hreinsunar né betrunar, né held- ur hvatning til neins konar ráðstafana né verka. Hvatn- ingarorð postulans ber ekki að skilja í þeirri merkingu, sem felst í boðskapnum um „siðferðilega hervæðingu", og hefir borizt til vor þessi síðustu ár . . . Þegar um hertygi vor í þessari síðustu og hættulegu úrslitabaráttu er að ræða, þá látum oss varast allan sannleika, allt réttlæti, allan boðskap, alla trú og allan kærleika, alla anda og öll °rð, sem ekki eru sjálfur Guð og hans eiginleikar, hans verk, hans englar og gjafir ... Það, sem mest veltur á, er að hafa nógu lítið með sér af hertygjum úr sínum eig- in herbúðum! Þau yrðu aðeins til óþæginda“ (bls. 195 —196).
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.