Kirkjuritið - 01.04.1950, Blaðsíða 51

Kirkjuritið - 01.04.1950, Blaðsíða 51
TRÚIN Á DAUÐANN OG DJÖFULINN 119 og víðskyggn andi, þá duttu honum svona hlutir í hug. Hann skildi það, að sönnum guðsmönnum eru allir veg- ir færir til himnaríkis, en vesalingarnir kafna í sínu and- lega pestarlofti. Ég býst við, að það væri ofætlun að fara fram á það við sr. Sigurbjörn, að hann reyni að gera sér einhverja hugmynd um það, hvor þeirra sr. Matthíasar muni verið hafa meiri andans maður. Hann sýnist ekki vera líklegur til að skilja hugsunarhátt andlega fullveðja manna. En í bróðerni má benda honum á það, fyrst hann alltaf rennir augunum til einhverra andlegra kramara úti í löndum, áður en hann dirfist að hafa nokkra skoðun sjálfur, hvort honum gæti þá ekki verið eins hollt að velja sér andlegan fulltrúa nær sér, t. d. ekki minni andans mann en séra Matthías, enda þótt hann væri ekki annað en Islendingur. Það er stórmerkilegt, að maður, sem er Syndafall og kennari í samstæðilegri guðfræði við há- gerspillingar- skóla, skuli láta sér þau orð um munn fara, kenning. að það hafi „aldrei verið kristin kenning, að manneðlið sé gerspillt í þeirri merk- ingu, að það sé eyðilagt, gersamlega vont.“ Það er eins og hann hafi aldrei litið í rit Páls postula, Ágústinusar, Lúthers og Calvins, svo að einhverjir séu nefndir. En ef hann hefir aldrei komið auga á þetta undir- stöðuatriði þeirrar guðfræði, sem hann læzt trúa, er það vísast, að það sé vonlaust að koma honum í skilning um Það hér eftir. Benda má þó á það, að í sömu andránni og hann kemur með þessa furðulegu staðhæfingu, þykist hann sanna mér það af tilvitnun í Mark. 7, 21 nn., að Jesús hafi sjálfur haldið fram gerspillingu mannlegs eðlis. Er þetta ákaflega táknrænt fyrir rökvísina í þessari ritsmíð. Sam- kvæmt þessu ætti Kristur sjálfur ekki að hafa haldið fram kristinni kenning! Annað mál er það, að hin tilvitnuðu orð segja ekkert Urn það, að eðli mannanna sé yfirleitt gerspillt. Allir vita, nema þessir miklu guðfræðingar, að til er bæði það, sem 9
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.