Kirkjuritið - 01.04.1950, Síða 51

Kirkjuritið - 01.04.1950, Síða 51
TRÚIN Á DAUÐANN OG DJÖFULINN 119 og víðskyggn andi, þá duttu honum svona hlutir í hug. Hann skildi það, að sönnum guðsmönnum eru allir veg- ir færir til himnaríkis, en vesalingarnir kafna í sínu and- lega pestarlofti. Ég býst við, að það væri ofætlun að fara fram á það við sr. Sigurbjörn, að hann reyni að gera sér einhverja hugmynd um það, hvor þeirra sr. Matthíasar muni verið hafa meiri andans maður. Hann sýnist ekki vera líklegur til að skilja hugsunarhátt andlega fullveðja manna. En í bróðerni má benda honum á það, fyrst hann alltaf rennir augunum til einhverra andlegra kramara úti í löndum, áður en hann dirfist að hafa nokkra skoðun sjálfur, hvort honum gæti þá ekki verið eins hollt að velja sér andlegan fulltrúa nær sér, t. d. ekki minni andans mann en séra Matthías, enda þótt hann væri ekki annað en Islendingur. Það er stórmerkilegt, að maður, sem er Syndafall og kennari í samstæðilegri guðfræði við há- gerspillingar- skóla, skuli láta sér þau orð um munn fara, kenning. að það hafi „aldrei verið kristin kenning, að manneðlið sé gerspillt í þeirri merk- ingu, að það sé eyðilagt, gersamlega vont.“ Það er eins og hann hafi aldrei litið í rit Páls postula, Ágústinusar, Lúthers og Calvins, svo að einhverjir séu nefndir. En ef hann hefir aldrei komið auga á þetta undir- stöðuatriði þeirrar guðfræði, sem hann læzt trúa, er það vísast, að það sé vonlaust að koma honum í skilning um Það hér eftir. Benda má þó á það, að í sömu andránni og hann kemur með þessa furðulegu staðhæfingu, þykist hann sanna mér það af tilvitnun í Mark. 7, 21 nn., að Jesús hafi sjálfur haldið fram gerspillingu mannlegs eðlis. Er þetta ákaflega táknrænt fyrir rökvísina í þessari ritsmíð. Sam- kvæmt þessu ætti Kristur sjálfur ekki að hafa haldið fram kristinni kenning! Annað mál er það, að hin tilvitnuðu orð segja ekkert Urn það, að eðli mannanna sé yfirleitt gerspillt. Allir vita, nema þessir miklu guðfræðingar, að til er bæði það, sem 9
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Kirkjuritið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.