Kirkjuritið - 01.04.1950, Qupperneq 37

HEFIR JESÚS ALDREI VERIÐ TIL?
105
að, og aldrei ætlað sér að vera annað en pólitískur upp-
reisnarmaður og notað sér Messíasarvonir lýðsins til fram-
dráttar þess augnamiðs. Við vitum, að Gyðingar voru á
þeim dögum ánauðugir Rómverjum. Sjálfstæðiskennd
þeirra var rík, upphlaup og óeirðir gegn hinum útlendu
valdhöfum voru tíðar. Hinar fomu Messíasvonir þjóðar-
innar, og hugmyndir um komu hans, voru af flestum skild-
ar á þá leið, að hinn væntanlegi Messías mundi endur-
reisa hið foma ríki Daviðs, og gera Gyðingaþjóðina frjálsa
og volduga. Pólitískir loddarar og upphlaupsmenn slógu
því mjög á þessa strengi, æstu þjóðarmetnað Gyðinga,
og vinna sér fylgi á hinum rangskildu Messíasarvonum.
Ég þykist vera allkunnugur guðspjöllunum, en ég finn
þess hvergi vott í orðum Jesú eða athöfnum, að hann
sé af þessari tegund manna. Nægir þar að benda á einn
ritningarstað. Það er í Matth. 16. Hann trúir þar læri-
sveinunum fyrir, að hann sé hinn Smurði, en leggur ríkt
á við þá að segja það engum. Og allir minnast orða hans
frammi fyrir Pílatusi: „Mitt ríki er ekki af þessum heimi“.
Og við minnumst þess, að eitt guðspjallið segir frá því,
að lýðurinn ætlaði að taka hann með valdi og gera hann
að konungi; þá flýr hann frá þeim. Pólitík eða uppreisn-
arhugur í sambandi við persónu Jesú er því staðleysa
oin og blekking.
Niðurstaða þessara hugleiðinga verður því þessi:
!•) Samstofna guðspjöllin eru sannsöguleg sagnrit, þar
sem höfundarnir byggja frásögn sína á skriflegum
og munnlegum heimildum samtíðarmanna og sjón-
arvotta.
2. ) Jesú er minnzt, utan guðspjallanna, í sagnfræðirit-
um, sem eru jafngömul guðspjöllunum.
3. ) Það var aldrei tilgangur Jesú að vera pólitískur leið-
togi þjóðar sinnar eða frelsari hennar undan oki Róm-
verja. Skilning sinn á Messíasarhugmyndunum inn-
siglaði hann með krossdauðanum á Golgata. Hann
fæddist, lifði og dó fyrir alheims- og eilífðarhugsjón.