Kirkjuritið - 01.01.1955, Qupperneq 38

36
KIRKJURITIÐ
aðstöðu nú til að leysa margs konar vanda eins og þeir höfðu
fyrr meir.
Af öllu þessu má draga þá ályktun, að almenningur leiti mjög
og í vaxandi mæli til lögfræðinganna út af persónulegum vanda-
málum, og er ekki á neinn hallað, þótt slíku sé haldið fram.
Það er nú mikið rætt um allskonar meinsemdir í þjóðfélagi
voru, og þá ekki sízt um ólán margra ungmenna.
Það er talað um allskonar „los“ og lausung, vaxandi glæpa-
hneigð og mannvonzku af ýmsu tagi. Vafalaust er mikið til í
því, sem um þetta er rætt og ritað. En ég held að engum, sem
kynnist þessum málum náið og athugar þau fordómalaust, geri
dulizt, að ein orsök þeirrar hnignunar, sem hér er um að ræða,
sé sú, að unga fólkið hefir fjarlægzt kristindóminn og siða-
'lærdóm hans, án þess að fá nokkuð í staðinn, nema þá helzt
samvizkulítil stjórnmál, sem verða til að fylla skarð trúar-
bragðanna. En hér er komið út fyrir takmörk þessarar greinar,
og skulu því ekki höfð um það fleiri orð.
Reykjavík í maí 1954.
Einar Ásmundsson.
*
Innlendar fréttir.
Eirlíkan
af séra Halldóri á Reynivöllum var afhent sóknarbörnum 5.
desember siðastliðinn að gjöf frá Kjósverjum, búsettum í
Reykjavík.
Séra Haraldur Jónasson
prófastur að Kolfreyjustað andaðist á sjúkrahúsi í Reykja-
vík 22. desember síðastliðinn og var jarðsettur hinn 5. janúar.
Hans verður nánar getið í næsta hefti Kirkjuritsins.