Kirkjuritið - 01.02.1955, Síða 24

70
KIRKJURITIÐ
í öllu tilliti, andaðist frá börnunum innan fermingar. Flutt-
ist móðir þeirra með þau til Reykjavíkur og kom þeim
þar til manns.
Haraldur var til mennta settur. Varð hann stúdent 1907
og kandidat í guðfræði 1910. Sama árið, um haustið,
gerðist hann aðstoðarprestur séra Jónasar Hallgrímssonar
að Kolfreyjustað í Fáskrúðsfirði, en 1914 var hann skip-
aður prestur þar að undangenginni kosningu safnaðarins.
Það sama ár kvæntist hann uppeldisdóttur séra Jónasar,
Sigrúnu Jónsdóttur frá Nesi í Norðfirði. Gegndi hann svo
þessu sama prestsembætti til dauðadags, eða alls í full
44 ár. Prófastur í Suður-Múlaprófastsdæmi var hann frá
1942, fyrst settur og því næst skipaður eftir kosningu
presta. Aukaþjónustu hafði hann á hendi í nágrannapresta-
kalli, Hólmum í Reyðarfirði, um eins árs skeið.
Konu sína missti hann eftir stutta sambúð 1919, og
höfðu þau eignazt einn son. Tveim árum síðar kvæntist
hann systurdóttur fyrri konu sinnar, Valborgu Haralds-
dóttur frá Nesi í Norðfirði. Lifir hún mann sinn ásamt
9 börnum þeirra og syninum af fyrra hjónabandi.
Auk prests- og prófastsstarfa og búskaparins á prests-
setrinu, starfaði séra Haraldur að ýmsum sveitarmálum.
Var hann til dæmis sýslunefndarmaður um langt skeið.
Hann starfaði einnig mikið að bindindismálum. I öllum
þessum störfum var hann jafn heill og óskiptur, vamm-
laus og trúr.
Við séra Haraldur vorum bekkjarbræður í Latínuskól-
anum og tvö ár saman í Prestaskólanum (hann lauk þar
prófi ári á undan mér, af því að eg eyddi einu ári í Kaup-
mannahafnarháskóla), og má því nærri geta, að við vor-
um vel kunnugir. Honum var ekki heldur mikill vandi
að kynnast, því að hann var einhver alúðlegasti maður í
viðkynningu, sem hugsazt gat, og æfinlega eins. Hann
var hversdagslega hægur á manninn og ástundunarsamur
við nám sitt. En undir hæglæti hans bjó einnig mikill
kraftur og þrek og sprettharka, sem gat komið á óvart.