Kirkjuritið - 01.03.1955, Qupperneq 12

Einar Jónsson
myndhöggvari frá Galtafelli.
11. maí lSVi — 18. oTctóber 1954.
I.
Lofa þú Drottin, sála mín, og allt, sem í mér er, hans
heilaga nafn.
Svo skyldi íslenzka þjóðin hugsa, er hún minnist Einars
Jónssonar myndhöggvara frá Galtafelli.
Allt frá því er byggð hennar hófst í faðmi blárra fjalla
og hvítra jökla, sem benda í himininn eins og turnar og hvolf-
þök heilags musteris, hefir Guð sent henni skáld og sjáara.
Þeir líða oss fyrir hugarsjónir hver af öðrum: Höfundar Háva-
mála, Völuspár og Sólarljóða, Líknarbrautar, Harmsólar, Lilju,
Jón Arason, Hallgrímur Pétursson, Jónas Hallgrímsson, Matt-
hías Jochumsson, Einar Benediktsson og Einar Jónsson. Hinir
hafa látið oss eftir ljóð, meitluð orðsins list, sem dagana lifir
alla. En Einar Jónsson orti sín með öðrum hætti, mótaði þau
og myndaði með höndum sínum og anda. Listaverk hans blasa
við oss — Hnitbjörg og allt, sem þau hafa að geyma, heimur
hvítra töfra, eins og þau hafa verið nefnd. Hann var mynda-
skáld, er gaf oss guðlegar myndir. Og hann var brautryðjandi
á því sviði hér á landi, stendur eins og við dyr hinnar nýju
aldar fjölbreyttra lista vorra — vörður og vegsögumaður.
Að fornu og nýju er hann eitt vorra mestu skálda, trúar-
skáld, gefinn oss af Guðs náð til þess að lyfta oss hærra í
sannri menningu.
Fyrir því skulum vér beygja kné vor fyrir Drottni — lofa
hann af allri sál.