Kirkjuritið - 01.03.1955, Blaðsíða 32

126
KIRKJURITIÐ
hugur að það, að hann hafi verið öflugasta stoðin fyrir
þjóðerni vort hér.“
Síðan hefir Þjóðræknisfélag Islendinga í Vesturheimi að
vísu komið til sögunnar, og unnið margvísleg og merkileg
störf, sem hér verða eigi rakin, enda utan vébanda þessa
erindis; en ummæli dr. Rögnvaldar um þjóðernislegt gildi
kirkjufélaganna, sérstaklega framan af árum og allt fram
á síðustu ár, standa þó óhögguð í heild sinni. Má og jafn-
framt á það minna, hversu mikinn þátt og góðan íslenzkir
prestar vestan hafs hafa átt í starfi Þjóðræknisfélagsins
frá fyrstu tíð þess og fram á þennan dag; flestir forsetar
þess hafa verið úr prestahópnum, með dr. Rögnvald í
fararbroddi, því að hann var fyrsti forseti félagsins; en
núverandi forseti er séra Valdimar J. Eylands dr. theol.,
sem jafnframt er forseti Kirkjufélagsins lúterska, en nú-
verandi varaforseti, og fyrrverandi forseti, er séra Philip
M. Pétursson, sem einnig er forseti kirkjufélags síns.
En áður en skilizt er við þá hlið umræðuefnisins, vil
eg benda á mjög athyglisvert dæmi um samruna trúrækni
og þjóðrækni í lífi og starfi Islendinga vestan hafs. Stuttu
áður en eg lagði af stað í íslandsferð þessa, tjáði dr. Valdi-
mar J. Eylands mér, að þjóðræknisdeildin ,,Ströndin“ í
Vancouver í British Columbia í Canada hefði safnað 1000
dollurum til íslenzkrar kirkjubyggingar þar í borg. Nú-
verandi sóknarprestur þar er séra Eiríkur Brynjólfsson,
en áður þjónuðu þeim söfnuði dr. Rúnólfur Marteinsson
og séra Haraldur Sigmar dr. theol., fyrrverandi forseti
Kirkjufélagsins lúterska, sem nú er í heimsókn hér á
ættjörðinni, ásamt frú sinni, Margréti, dóttur annars
kirkjulegs leiðtoga Vestur-Islendinga, séra Steingríms M.
Thorláksson.
I erindi þessu hefir þá verið rakin í nokkrum aðaldrátt-
um trúmálasaga Islendinga i Vesturheimi og jafnframt
nokkur rök verið leidd að þvi, hvernig trúræknin og
þjóðræknin hafa verið vígðir þættir í lífi þeirra og starfi.
En bak við þá ytri sögu, sem hér hefir verið sögð, er