Kirkjuritið - 01.03.1955, Blaðsíða 41

MAGDALENA
135
4.
Hér er þá upp talið það litla, þar sem María Magdalena
er nefnd.
En þar með er ekki sagt, að hennar sé ekki víðar getið
í guðspjöllunum. Vér höfum til dæmis séð hér að framan
að fleiri sögur geta „Maríu“, án þess að þar sé nánar
til greint, hver hún sé. Og hafi það verið svo, að Magda-
lenunafnið hafi ekki þótt neinni heiðvirðri konu til sóma,
er vel skiljanlegt, að því væri ekki of mikið flíkað við
hvert tækifæri. Auk þess væri ekki óhugsandi, að Maríu
Magdalenu mætti leita bak við einhverja sögu eða sögur,
þar sem kona kemur fram, án þess að hún sé nefnd.
Þetta hefir einmitt verið gert. Bæði í helgisögnum, og
í sjálfri kenningu katólsku kirkjunnar er María Magdalena
lesin inn í nokkrar fleiri sögur.
Nú er það að vísu svo, að á þessum vegum má stíga
varlega til jarðar, og helgisagnamyndunin er ótrúlega
gróskumikil, ekki sízt þegar hún kemst í jafn heillandi
jarðveg og þennan. Auk þess er löngun manna til þess
að vita meira um þá, sem stutt er frá skýrt, jafnan afar
sterk, og það þó að þeir séu ekki í öðru eins umhverfi
og þessi kona. Og þá er vitanlega gripið fyrst af öllu til
þess að heimfæra sem flest af því, sem sagt er um sam-
nefndan mann, til hans eða hennar, svo og aðrar frásagnir,
er gætu samrýmzt. Ekki eru það neinar ýkjur né skáld-
sögur. En missagnir geta þó af hlotizt.
Hér verður nú skýrt nokkuð frá því, sem heimfært
hefir verið til Maríu Magdalenu. Skal ekki dómur á það
lagður, en ég tel þó þessar heimfærslur fullkomlega heimil-
ar sögulega, og verður athugun að leiða í ljós, hvort líkur
og ýmis atvik mæla með eða móti.
Frásagnir þær, er hér koma til greina, eru:
1. Frásögnin í Lúk. 7, 36—50: Jesús liggur til borðs
hjá Farísea einum, sem hefir boðið honum, að því er virðist
í Galíleu. Kona bersyndug þar í bænum (Magdala?) kem-
ur með alabastursbuðk með smyrslum. Hún „stóð fyrir