Kirkjuritið - 01.05.1956, Blaðsíða 18

208
KIRK JURITIÐ
ákvæðið rit, sem kynnu að hafa bókmenntagildi eða listagildi
eða vera æskileg af öðrum ástæðum. Við setningu ensku lag-
anna á síðastliðnum vetri snérust umræður einnig mjög um
þessa hlið málsins.
Þá má og telja víst, að hversu nákvæmt sem orðalagið yrði,
mundu ýmsir erfiðleikar koma fram við framkvæmd laganna.
Að vísu óttast ég ekki, að hér á Norðurlöndum mundu verða
dregin undir lögin rit, sem eitthvert varanlegt gildi hefðu, bók-
menntáiegt eða listrænt. En útgefendur og innflytjendur tímarita
og bóka mundu oft verða í vafa um, hvort tiltekin rit yrðu látin
falla undir ákvæði laganna og hvar takmörkin væru milli hins
leyfilega og óleyfilega. Sama yrði uppi á teningnum um bók-
sala, enda ekki hægt að ætlast til af þeim, að þeir þekki efni allra
rita, sem þeir selja. Einnig má óttast, að framkvæmd laganna yrði
ekki alls staðar með sama hætti. Úr því mætti þó bæta til mik-
illa muna með því að ákveða, að saksókn færi aðeins fram eftir
ákvörðun dómsmálaráðherra. Með því mundi skapast samræmi
í framkvæmd laganna, og ekki yrði þá heldur líklegt, að til máls-
sóknar kæmi, þegar um afsakanlega villu væri að ræða.
Ég hefi nú gert grein fyrir því í aðalatriðum, hvernig málið
horfir við af íslands hálfu. Það er hér enn á athugunarstigi og
með öllu óvíst, hvaða ákvarðanir kunna að verða teknar um lausn
þess.
Þórður EyjÓlfsson.
Bæn.
Drottinn, ger mig boðbera friðar þíns. Lát mig sá kærleika í akur hat-
ursins, miskunn í akur efans, von í akur örvæntingarinnar, tendra ljós 1
myrkrinu og vekja gleði þar, sem hryggðin ríkir. O, Drottinn minn og
meistari, veit mér að leita þess fremur að hugga en vera huggaður, að
skilja fremur en vera skilinn, að elska fremur en vera elskaður, því að
með því að gefa öðlumst vér, með því að miskunna verður oss miskunnað,
og í dauðanum fæðumst vér til eilífs lífs. — Frans frá Assisi.