Kirkjuritið - 01.04.1959, Qupperneq 9

KIRKJURITIÐ 151
ingu að byggja á þelm grundvelli, sem öllum hlýtur að vera
sameiginlegur, sjálfum frelsaranum, Jesú Kristi.
Hann þráði einnig drottinvald kirkjunnar. í því lægi eina
von vorra tíma. Boðskapur krossins og kærleikans væri vald,
ef hann væri fluttur með lífi og starfi. Það þyrfti að vinna,
svo að mönnunum yrði ljóst, að kristindóminn er ekki aðeins
að finna á blöðum Nýja testamentisins eða lokaðan inni í
kirkjunum, heldur í framkvæmd fórnar og kærleika. Þjónar
kirkjunnar eiga Ijósið, sem lýst getur myrkur jarðar. Þeir eiga
sannleikann, sem sigrað getur allt böl. Þeir eiga þetta allt, ef
þeir eiga Krist. Hvi þá ekki að vinna með því?
Þannig hefi ég fáa þekkt, sem mér hafa fundizt skilja betur,
hvað í því fólst fyrir oss íslendinga, er hinn fyrsta fullveldis-
dag vorn hljómuðu í kirkjunum orð guðspjallsins: Sjá, kon-
ungur þinn kemur til þín.
Einfaldleiki og dýpt einkenndu prédikun hans. Sem ljósan
vott þess má t. d. nefna ræðuna fögru í Nýjum hugvekjum, er
hann nefnir Kærleiksleiðina, og prédikun hans um bænina í
Hundrað hugvekjum.
Þar standa þessi orð:
,,í bæninni komum vér fram fyrir auglit Guðs, eins og við
erum, leggjum sálir okkar og innsta hjartans lífs að fótum
hans og biðjum sjálfum okkur og öðrum fyrirgefningar og
styrktar hans. Væri biðjandi söfnuður í hverri byggð þessa
lands, yrði hið andlega andrúmsloft skjótt mettað þeim himn-
esku áhrifum, sem burt ræki synd og dauða. Gæfi Guð, að svo
mætti verða.“
VI.
Kennimannsstarfið er að vísu höfuðþáttur prestsstarfsins, en
það er þó mjög fjölþætt, á í raun og veru að láta sér ekkert
mannlegt óviðkomandi. Auk þess sem séra Friðrik var mikill
kennimaður, leitaðist hann við að rækja prestsstarfið vel í
hverri grein. Það hafa einnig sóknarböm hans hér, er nutu
starfa hans svo lengi, þekkt vel og nánar en ég. Ég vissi um
áhuga hans á því, að uppfræðsla æskulýðsins í kristindómi yrði
sem mest og bezt og fermingarundirbúningur lengdur. Hversu
niörg fermingarbörn blessa hann hér í dag. Og hversu margir
eiga á einn eða annan hátt góðs að minnast frá honum, bæði í