Kirkjuritið - 01.06.1961, Blaðsíða 22

260
KIRKJURITIÐ
játendur spámannsins "ætu dýrkað Allali. Hún er nú komin í
rúst.
Seinna var hiskupsstóll, og enn síðar erkibiskupsstóll, settur
í Sínaíklaustri, og enn í dag er jiað einn af merkisstöðum grísk-
kaþólsku kirkjunnar og eins konar kristin vin í föðurlandi Mú-
hameðstrúarmanna.
Frægast er klaustrið fyrir bókasafn sitt. Þar fann jjýzki
fræðimaðurinn Tischendorf, á öldinni sem leið, annað frægasta
handritið, sem til er af Biblíunni, Codex Sinaiticus. Var það
fyrst í eigu Rússakeisara eftir að það kom úr klaustrinu, en
liann seldi það Britisli Museum fyrir 100,000 pund og mun
ekkert handrit liafa farið hærra verði.
Upphaflega varð að draga alla upp á reipum, sem lieimsóttu
klaustrið og eins aðföng munkanna. Enn er |>að gert við vista-
flutninginn, en unnt er mönnum nú að komast með hægara
móti inn í klaustrið.
Sennilega undrumst vér ekki, Jiótt treglega gangi að fá nýliða
til að fylla þarna í skörðin og munkarnir séu orðnir sárafáir.
En liitt verður að játa, að ef klaustur þetta og sum fleiri — t. d.
Aþos — fara í eyði, mást ekki aðeins merkilegir drættir úr
svip kirkjunnar. Annað og meira: jjarna hefur ekki aðeins ver-
ið hjálpsamlegur gististaður í eyðimörkinni, lieldur andleg
uppspretta trúar og menningar um aldirnar.
Finnist einhverjum lítilsvert um föstur og margar aðrar sið-
venjur munkanna, hvað skal |>á segja um alla liina veraldlegu,
er svo að segja sprengja sig á mat og drykk? Og mundi bæna-
hald og andlegar liugleiðingar hégómlegra og lítilsverðara en
til dæmis andvökur út af veizluskrúða og hlust eftir sumu xit-
varpsskralli og ýmsum öðrum hávaða, sem menn muna ekki
stundinni lengur út af hverju var, né hvað liann var að flytja?
Eftirtektarverfi yfirlýsing.
Ymsir góðir gestir hafa gist oss undanfarið. Skal |>ar fyrstan,
frægan telja Olaf V., Noregskonung. Næst tvær geysimiklar
áhrifakonur: Goldu Meier, utanríkisráðherra Israels, og Jeka-
terinu Furtsevu, menntamálaráðherra Sovétríkjanna.
Ekki liafa aðrir öllu tignari, hvað ])á ráðameiri, menn stigið
liér fæti á land fyrr né síðar.