Kirkjuritið - 01.06.1961, Blaðsíða 27

— Kross er undir og ofan á —
Kafli úr skólaslitarœ&u
Eg vil lielzt ekki minnast á leiðinlega hluti við ykkur í dag —
i þessari skilnaðarstund, þegar vorið lieilsar og býður ykkur
út í bjartan daginn. En þið vitið það eins vel og ég, að alltal
eru einliver böm og unglingar að villast, glata æsku sinni fyrir
tíinann og lenda á villigötum. Þið sjáið þetta í blöðunum, lieyr-
ið það í útvarpinu, og kannski þekkið þið sjálf einhvern, sem
svona er ástatt um? Þetta eru allt hættumerki, sem alveg sér-
stök ástæða er til fyrir ykkur að veita athygli og varast liætt-
mta. Saga þeirra, sem gat orðið svo falleg, er allt í einu orðin
1 jót. Vorið þeirra, sem gat orðið svo dásamlegt, er allt í einu
°rðið ömurlegt. Og ég kveð aldrei svo fallegan og elskulegan
barnahóp, að mér verði ekki á að spyrja: Getur það verið, að
Wokkurt barn úr þessum hópi eigi eftir að skrifa slíka sögu í
bókina sína? Guð gefi, að svo verði ekki.
Eitt af merkustu skáldum Norðmanna, Henrik Wergeland,
kafði þ ann sið, er liann tók sér gönguferðir út í náttúruna, að
hann lét sáðkorn í vasa sinn og stráði því um jörðina þar sem
l'ann fór. Þegar liann var spurður Iivers vegna liann gerði þetta,
sagði hann: „Það er aldrei að vita, livað upp af þessu vex.“
Líkt er því farið í skólunum og raunar öllu uppeldi. Við
erum alltaf að reyna að sjá, en vitum sjaldan, hvað upp af því
vex. Við sjáum að vísu árangur af kennslunni, bæði bóklegri
°g verklegri, en sæði hins siðlega og trúarlega keinur seinna
upp.
Þið munið vafalaust söguna um illgresið meðal liveitisins.
Það er gömul saga. Þá kom óboðinn maður inn á hveitiakur og
súði illgresi. Skyldu slíkir menn vera til í dag?
Mér kernur í hug gömul saga um álfkonurnar tvær, sem á-