Kirkjuritið - 01.07.1961, Blaðsíða 41

Þýzki kirkjudagurinii
(Frásögn Reinholds von Thadden-Trieglaff)
tti' TLA má, aft' þar sem ég er forvígismaður og forseti þýzka
Kirkjudagsins, muni menn gruna mig um að liafa sérstakt dá-
laeti á miklum fjöldafundum. En sannleikurinn er sá, að ég
sem gamall sveitamaður, er að eðlisfari frábitinn því að vera
í meir en fimmtíu manna liópi. Þess vegna liljómar J)að líkast
öfugmæli, að ég skidi liafa orðið upphafsmaður þessarar fjölda-
hreyfingar. Hvernig vildi J)að til? Mér finnst ég muni geta
skýrt það á einfaldastan liátt með því, að skýra frá nokkrum
atvikum ævi minnar.
Eg hefi alltaf liaft mikinn áliuga á fólki og raunar gert allt,
sem ég liefi getað til J)ess að komast í sem nánast samband
við jiað. Þetta kom strax í ljós, þegar ég var ekki nema ellefu
ára gamalt barn. Þá urðu mín fyrstu kvnni af Iífi fanganna.
Móðir mín var Jieirrar skoðunar, að ég mundi hafa gott af því að
sjá meira af lífinu en Jiað velsældarástand, sem ríkli á liinum
mikla búgarði föður míns. Þess vegna kom liún mér fyrir á
heimili eins skólabróður míns, en faðir lians var fangavörður.
Þetta var í smáþorpi lieiina í Pommern. Fjölskyldan var ekki
svo stæð, að lnin gæti boðið mér upp á sérstakt gestaherbergi,
heldur var ég látinn sofa í lausum fangaklefa með járngrind-
>1111 fyrir glugganum! Og heimilisfólkið umgekkst fangana svo
mikið, að ég stóð í nánum kunningsskap við afbrotamennina,
l>au tvö ár, sem ég dvaldi þarna. Og þar lagði ég grundvöll að
þekkingu minni á lífinu og kjörum almennings. Og Jiegar ég
svo Jirjátíu árum síðar var sjálfur hnepptur í fangelsi á dögum
Hitlers vegna kirkjustríðsins, var ég })ví þakklátur, að mér
skyldu ekki koma þær kringumstæður neitt á óvart. Ég ásann-
aði þá, að Guð fer stundum kynlegar leiðir til að undirhúa oss
undir ætlunarverk vort.