Kirkjuritið - 20.07.1969, Síða 45

li^giskúli Kjartansson:
Prédikun
við guðsþjónustu í Bústaðasókn
á œskulýSsdaginn 1969
af því, sem nú má telja tímanna tákn, að minnsta kosti
a Vesturlöndum, er vaxandi hlutur ungs fólks í samfélagi
manna. Ungling ar eru ekki lengur algerlega á valdi og ábyrgð
^fráðamanna sinna, heldur viðurkenna þjóðfélögin skyldur
s'nar við þá og sinna þörfum þeirra í vaxandi mæli. Fjárráð
llngs fólks liafa aukizt stórlega, svo að tízku- og skemmtiiðn-
a^nr miðast við það að verulegu leyti. Frjálsræði þess liefur
®kki síður vaxið, og á fjölda lieimila er vilji unglinganna ekki
i'-ttari á metunum en hinna fullorðnu.
IJó gætir þess, að það sé ekki heimur liinna fullorðnu, sem
ngmennin fá aðgang að, lieldur þeirra eigin heimur, lieimur
Kemmtana og lítillar ábyrgðar. Þau njóta fyllstu tillitssemi
n§ ýtrasta frjálsræðis sem unglingar, en eru alls ekki virt sem
tk. Þetta býst ég við að sé ein undirrót þess óróa, sem víða
feietir með ungu fólki. Það vill ekki láta sér nægja peninga og
enimtanir í sínum eigin „platheimi“, lieldur vill það aðgang