Kirkjuritið - 01.10.1969, Side 3

c *
•jera Heimir Steinsson:
Nauðsyn nýrra leiða
í starfi íslenzku kirkjunnar
Synoduserindi flutt 24. júní 1969
Góð(> hlustendur.
lfkja Krists liefur löngum legið undir ámæli fyrir fastlieldni
j1® hefðir og venjur, afturhaldssemi og tómlæti um samfélags-
^e8a framvindu. Tæpast hefur nokkur stofnun önnur um
esturlönd fengið svo ríkulegan skerf hrakyrða af þesum
®®kum, enda löngum til hennar vitnað, ef leitað skal dæma um
'Jhikanlega stöðnun í liugsunarhætti og starfsaðferðum. Hin
jlllsu samfélög kirkjunnar bera raunar misjafnan ldut frá
í þessu efni, en engin kirkjulieild er þó afskipt með öllu,
j 7 gengur þar eitt yfir rétttrúnaðarkirkju Austur-Evrópu og
lllla evangelisk-lúthersku kirkju Islands, svo að vitnað sé til
l'^Seja ólíkra lieilda.
I ^nru máli gegnir um sannleiksgildi þessa áburðar. Sé nánar
|Ugað að grundvelli kirkjunnar annars vegar, en á liinu leitinu
l°íhi hennar verður það ljóst, að umræddir sleggjudómar eru
asninis felldir meir af kappi en forsjá, fremur af fyrirfram
Uétaðri einsýni en raunsæju mati.
Að þvj
er tekur til þess grundvallar, sem kirkjan er reist á,
j ■ 11 r hún, eðli sínu samkvæmt að iðka fullkomna fastheldni.
esUs Ivristur er í gær og í dag hinn sami og um aldir. Fagnað-
^rindið um guðssoninn eingetna, frelsara lieimsins, tekur
i 1 hreytingum frá kynslóð til kynslóðar. Þar er að finna
II óliagganlega sannleikskjarna, sem kirkjunni í hvern tíma
þ\a*'1 hera fram. Sú festa, sem þessi stofnun temur sér í
s^í. e^ui, kann að líta út eins og afturhaldssemi. En fyrir þá
j °UgU varðveizlu er kirkjan ekki ámælisverð, heldur ber
III þvert á móti því meira lof sem hún í ríkari mæli gætir