Kirkjuritið - 01.10.1969, Side 17

KIHKJUR ITIÐ
351
11111 þeirrar stofnunar, eins og ég mun víkja nánar að síðar).
Hann var tæpra 67 ára, þegar hann tók vígsluna, en prests-
starfinu liélt Jiann til dánardags og annaðist það að mestu leyti
aHt fram undir síðasta áratug ævi sinnar. PrestsvígsJan var að
tttiklu Jeyti þakklætis- og viðurkenningarvottur þjóðkirkjunn-
ar til séra Sigurbjörns fyrir óeigingjarnt og fjölþætt starf í
þágu kirkju og kristindóms í landinu.
En vígslan var ekki eina viðurkenningin, sem liann Jdaut
^yrir störf sín. Hann var einnig sæmdur lieiðuramerkjum, bæði
*rá þjóð sinni og erlendum aðilum, eins og eðlilegt var.
AlJt frá árinu 1902 og fram á níræðisaldur ritaði séra Sigur-
björn svo mikið, að fátt eitt af því verður nefnt liér, þó að
*skilegt liefði verið. Meginið af því, sem liann ritaði, Jjirtist
1 blöðum og tímaritum, en auk þess var það fjöldi smárita og
nokkrar bækur frumsamdar og þýddar. Ritstjóri „Bjarma“ var
bann nærri tvo áratugi og naut sín vel við það starf. Hann sá
)engi um þýðingu og dreifingu á Jólakveðjunni, sem var gjöf
^rá dönskum sunnudagaskólabörnum til íslenzkra barna. Mörg
'oruni við börnin, sem lilökkuðum til þess að fá Jólakveðjuna
fallegu,
Aðeins fátt eitt verður liér talið af því, sem liann sjálfur gaf
nb en þar er m. a. þetta: Jólagjöfin, Sumargjöfin, Presturinn
1 Skógarþorpi, Vekjarinn og Góðar stundir.
En einmitt það var einkennandi fyrir það, sem séra Sigur-
ojorn ritaði, að það skyldi vera vekjari tij góðro stunda í trú,
'on og kærleika. Auk þess ritaði liann fjölda greina í blöð og
tnórg smárit, þar sem liann liéJt fast og einarðlega fram sínum
niálstað í rökræðum við menn, sem voru á öðru máli en liann.
^ árinu 1928 gaf hann út t. d. ritið: „Aðalmunur gamallar og
"ýrrar guðfræði“. Fyrir það ár og lengi síðar átti liann rök-
laeðUr, bæði í töluðu og rituðu rnáli, um gamla og nýja guð-
ra>öi, við ýmsa framámenn kirkjunnar. Þó að slíkar rök-
ra>ðUr yrgu ()f[ lieitar, lét liann ekki skoðun skyggja á mann-
lnn. Hann liopaði ekki fyrir skoðunum annarra, en manninum,
j*“ni liann átti skarpar rökræður við, reyndist hann yfirleitt
ristinn lnóðir. Þess vitum við dæmi, þó að þau verði ekki
talin bér. -
Séra Sigurbj örn var sterkur persónuleiki allt til hinztu
stnndar. Hann var fyrirmannlegur í fasi. Orðsnjall var liann