Kirkjuritið - 01.10.1969, Qupperneq 11

KIRKJURITIÐ
345
skóla og starfrækslu hans í þeirri mynd, seni ráSgert er. Horfir
aHnað þessara málsatvika við kirkjunni sér í lagi, en liitt við
nienntunaraðstöðu landsmanna almennt.
Það fer ekki á milli mála, að íslenzka kirkjan eflist til
stórra muna, er hún hefur eignazt sjálfstæðan skóla sunnan
lands, þar sem æskufólk öðrum þræði fær þá mótun, sem
byggð er á kristinni arfleifð. Takist vel til um starfrækshi
slíkrar stofnunar, fer ekki hjá þvi, að liún innan líðar skili í
' axandi liópi ungra manna og kvenna, sem reiðubúin verða til
bátttöku í kristilegu starfi í sveit og við sjó og efla þannig
safnaðarlíf í lieimabyggðum sínum. Þessu nátengt er það
ntvíræða hlutverk íslenzkrar kirkju sem og annarra íslenzkra
stofnana að varðveita og efla gersemar þeirrar þjóðmenningar,
sein risið liefur í þessu landi. Það verkefni hlýtur að lialdasl
' bendur við liið fyrrgreinda, ef Skálholtsskóli á að ná tilgangi
sínum. Má þá ætla, að þaðan komi æskufólk, sem fallið er til
btrystu í félags- og menningarmálum almennt víðs vegar um
land. Ættu allir að geta orðið sammála um nauðsyn niennta-
stofnunar, er liefði þess konar alhliða félagsþroska að megin-
niarkmiði nú, þegar íslenzkir unglingar æ ofan í æ eiga um
Sart að binda sakir eigin ráðleysis og annarra.
Seinna atriðið er af öðrum toga, en ekki síður mikilsvert:
Hér á landi befur undanfarin ár komið fram margháttuð gagn-
rýtii á ríkjandi ástand í skólamáhnn. Rauði þráðurinn í þeim
athugasemdum er þessi: Skólakerfið er talið þröngt og óþjált,
bennsluaðferðir úreltar, prófin fargan eitt og ánauðarok,
beildarsvipurinn líkari spennitreyju en þeirri ljúfu leiðsögn,
sem gagnrýnendur mælast til, að á verði komið.
Með þeim umræðum og athugunum, sein fram fara af þessu
t'lefni, svo og endurskoðun fræðslulöggjafarinnar, er ekki að
e^a, að mörgu verður á næstu árum bagrætt til samræmis við
l'ter kröfur, sem gerðar hafa verið. Aukið valfrelsi, gjörbreyttir
bennsluhættir, tilslakanir varðandi próf og aðrar veigamiklar
llttibætur, verða án efa til að uppfylla óskir manna í ríkum
’ttasli umfram það, sem nú er.
Hinu verður ekki haggað, að skólakerfið hefur það eðli
s'ttu samkvæmt að endanlegu markmiði að búa einstaklinga
Uiidir ákveðin störf, sem krefjast tiltekinnar kunnáttu. Þetta
bbitverk setur frjálsræði öllu skýr takmörk, sem ekki verða