Kirkjuritið - 01.10.1969, Blaðsíða 34

368
KlHKJURITIfc
um mánaSamótin júlí-ágúst s. 1. þótti það sæta einna mestuni
tíðindum hve margt æskufólk sótti mótið. Einn af fyrrv. for-
setum þess sagði, að áður liefði liann vart komið auga á ung-
linga í þyrpingu fullvaxna og aldraða fólksins. Nú liefði eldra
íólkið liorfið í liaf æskufólksins Og æskufólkið ]ét sér ekki
nægja að lilusta. Það hóf upp raust sína eins og ú Allslierjar-
þinginu í Uppsölum í fyrra sumar.
Það krafðist endumýjunar kirkjunnar. Þess fyrst, að liun
léti verkin tala. Hún yrði að vera súrdeig þjóðfélagsins. Til
þess dygði ekki kreddufesta né klerkaveldi. Kristnir nienn
yrðu að lifa með í stormum og straumum tímans. Láta vanda-
málin til sín taka. Menningarleg, sjórnmálaleg, fjárliagsleg-
Innan kirkjunnar sjálfrar, en fyrst og fremst á vettvangi dags-
ins.
Þessar kröfur eru eftirtektarverðar. Ef til vill boða þær nýja
dagsbrún.
Sérslœii kveSja
Metlnisalein Methúsalemsson, hændahöfðingi á Burstafell1
andaðist 1. júlí s. 1. Hann var mikill höldur og sat hið fornfræg11
höfuðból lengi. Hélt vel við gamla bænum, sem var í tölu
Jieirra stærstu og veglegustu og nú kominn í varðveizlu ríkisins-
Metlnisalem safnaöi til lians fjölda góðra gripa og lagði sjállur
margt af mörkum. Friðrik Sigurjónsson í Ytri-Hlíð, niágur
Methúsalems segir í minningargrein Jiað, sem hér fer á eftn':
„Methúsalem var jarðsettur að Hofi, laugardaginn 12. júh
s. 1., og var jarðarförin mjög fjölmenn. Prófastur Norður-
Múlaprófastsdæmis, sr. Sigmar Torfason, jarðsöng og hélt hus-
kveðju á Burstarfelli. Við Jiá atliöfn kom nokkuð einkennileg*
fyrir. Að endaðri húskveðju, Jiegar verið var að syngja síðasta
versið í sálminum „Kallið er komið“ fór gömul Borgundar-
hólmsklukka, sem er forn ættargripur allt í einu að slá og sl°
12 högg, töldu margir slögin. Flestir liéldu náttúrlega, flð
klukkunni væri farið að förlast, en upplýst er, að klukkan vai
í bezta lagi og liafði alltaf áður slegið rétt. Og um kvöldiði
Jiegar fólkið kom lieim, sló klukkan eins og venjulega rétt, og
hafði ekkert fatast við þennan útúrdúr. Þetta var klukkan að
verða hálf 3 um daginn, en hún slær aldrei á liálftíma.
Hver var ástæðan til að klukkan fór allt í einu að slá !-•