Kirkjuritið - 01.10.1969, Blaðsíða 40

KIKKJURITIÐ
374
Allir þessir meiin vitnuöu um Krist á sinn liátt, bæði um
það, sem hann var ekki, og það, sem hann var, því að liann vai
stærsti raunveruleikinn í lífi þeirra. Hvorki liótanir, ofsóknir
eða óttinn við dauðann gat þaggað niður rödd þeirra. Þegar
tveir þeirra áttu strax í byrjun að þola dauðarefsingu nieð
dómi öldungaráðsins, Pétur og Jóhannes fyrir kraftaverk
þeirra í Krists nafni við Fögrudyr musterisins, þá sagði lun11
gætni ráðherra Gamalíel. „Ef verk þetta eða ráð er af niön11'
um, verður það að engu, en ef það er af Guði, þá megnið þer
ekki að yfirbuga þá“. (Post. 5,39).
Og þetta er allur leyndardómurinn við framburð þeirr®
tólf, að þeir liöfðu meðtekið með lífi Jesú boðskap frá Guðk
sem þeir voru kjörnir til að boða livað sem það kostaði. Þeu
gerðu það. Þess vegna er Jesús vissa og sannfæring okkar 11111
algóðan Guð, áttavitinn í óvissunni og ljósið í dauðanuiu-
FYRIRBOÐI
Gunnlaug Björnsson, seni þá og lengi sídan bjó á Harastöðum á Skar'1
strönd dreyindi eitt sinn sumarið 1924 að hann var eins og títt var á ba^
á flóanum, þar fyrir utan. Þótti honum þá koma til sín livítklædd ve
utan af hafinu, sem gekk að bátnum og mælti: „Hér átt þú að fara
sjóinn.“ .. jj
6. des. s. á. var Gunnlaugur við þriðja inann á sjó. Kom þá
suðvestan rok og hvolfdi hátnum. Allir mennirnir fórn þá í sjóinn..
lagar Gunnlaugs drukknuðu, en hann gat náð til hátsins, sem þé var a
kominn á kjöl. Fékk Gunnlaugur komist upp í hann og settist í skut.
hátinn að landi og upp í urð fram af Bakka á Skagaströnd. Þar hvo
honum á ný og Ienti Gunnlaugur undir honimi og festist fótur hans s' ^
að hann gat sér ekki hjörg veitt. En Páll hóndi kom honum til Iijarg111 r
náði Gunnlaugur sér eftir volkið.

(Sögn Gunnlaugs sjálfs).