Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 12

Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 12
KIItKJ UltlTI I) 106 Á seinni áruin liefir farið nijög í vöxt, aA’ aðstandendur fermingarbarna stæðu upp, rneðan þelrra barn er fermt. Vafa- lítið á þetta að vera einbvers konar undirstrikun, virðingar- vottur og ákveðnar tilfinningar, sem að baki liggja. Aðrir fella sig engan veginn við þetta, finnst truflun að slíku, þegar stærri eða minni manngarður rís öðm hverju fyrir framan þa og byrgir útsýn um stund. Myndi ekki hljóðlát bæn í sætinu geta orðið barninu jafn- blessunarríkt ? Á ýmislegt fleira mætti benda en liér liefir verið nefnt» þar sem nokkurs ósamræmis gætir og væri bægt úr að baeta. Þá mætti raunar varpa fram þeirri spurningu, bvort rétt sé að sóknarnefnd fitji upp á nýjungum, sem eru andstæðar presti, en þar sem leiðsögn hans er nauðsynleg vígslu liaiis vegna. En liver á að hafa frumkvæðið að eða láta til sín taka o? raunar ákveða, livaða liáttur skuli á bafður um þá hluti, seiU bér liafa verið nefndir? Sóknarnefnd, prestur eða einliver þriðji aðili? Sjálfsagt mun ýmsum finnast, að þessi atriði þurfi ekki vera svo mikill ásteytingssteinn, en þau geta orðið það, a( því að ákvæði eru stundum óljós og línur verða þá stunduH1 óskýrari, ef samvinna milli prests og sóknarnefndar er ekk1 því betri. Jafnvel þótt engu slíku sé til að dreifa, má alltaf reikna með, að livor aðili um sig ætli hinum vissa hluta eða reikni með frumkvæði lians, þar sem mörk eru óskýr. Flestir leikmenn munu líta svo á, að á hinu innra svið1 kirkjulegs starfs sé það presturinn, sem valdið bafi vegna slnnar vígslu til að ákveða og taki því af skarið. En sé vakandi ábugi á báða bóga, verður naumast um meU'1 báttar vandræði að ræða ef samvinna ríkir, þar sem sóknar- nefnd leggur fyrir prest sinn sínar hugmyndir og öfugt. Þá er komið að því hlutverki sóknarnefndar, sem lienu1 var í hendur fengið með ýtarlegum lagabálki, þ. e. Lög un1 kirltjugarða frá 1963. Með þeim er sóknarnefndum lögð a lierðar mikil ábyrgð og margar skyhlur. Á því sviði ntuU bins vegar víða margt vanrækt af bálfu sóknarnefndar, en<fa oft mikill vandi á liönduin, þótt viljann skorti ekki. 1 3. gr. laganna segir svo m. a.: „Sóknarnefnd eða sérnefnJ

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.