Kirkjuritið - 01.03.1970, Side 14

108
IvIltKJUIUTIÐ
fundur fenpið liann í liendur hlutaðeigandi sveitarfélagi. Heini'
ilt er með samþykki sömu aðila að slétta yfir niðurlagðan
kirkjngarð eða gamlan grafreit
Kirkjugarðsstjórn skal gera áætlun um tekjur og gjöl'í
kirkjugarða og annast reikningshald. Aðaltekjur eru lJ/2%
útsvörum og aðstöðugjöldum.
Þetta er í mjög stuttu máli það, sem fram er tekið í lögiini
um kirkjugarða og það, sein að sóknarnefndum snýr aðallega-
Grunur minn er sá, að víða komi þessi lög ekki til frarn-
kvæmda nema að mjög takmörkuðu leyti. En er fylgzt nægi'
lega með og að fundið, ef út af er brugöið?
í kaupstöðum er talsvert stór upphæð goldiu til kirkjn*
garða, og eðlilega á fólkið lieimtingu á, að peningarnir séu
notaðir til þess, sem þeir eru ætlaðir.
En þótt auðurinn sé afl þeirra liluta, sem gera skal, dug"r
liann einn ekki til að liirða kirkjugarð svo sem vera ber-
Slíkir menn eru ekki alltaf fyrir Iiendi, ekki sízt á smærrl
stöðum, þar sem ekki er þá heldur um fullt starf að ræðH'
Stundum er rætt um að nýta vinnuafl unglinga til þessai-'1
bluta og er gert. En þá, ekki sízt, ríður á miklu, að góð for'
sögn sé um hlutina.
Það er eðlilegt, að sóknarnefnd, sem oft er störfum lilaðiHi
geti ekki látið framkvæma allt, sem lögskipað er. En huU
liefir nokkurt fé lianda í milli, takmarkað þó, ef ráða ska^
mann á fullu kaupi til margra hluta. Hirðing garða er nauð'
synleg og liörmulegt oft og einatt fyrir aðstandendur að horf"
á þá í niðurníÖslu, enda oft tilfinningamál. Væri ekki bugsaU'
legt, að fleiri sóknir í prófastsdæmi gætu sameiginlega ráði*
mann með nokkra garðyrkjukunnáttu til að liafa á bendi liirO'
ingu nokkurra garða yfir sumarmánuðina eða a. m. k. haf;1
forsögn um slíka liluti?
Auðvitað mun víða vera unnið á liverju ári eittbvað í saJU'
bandi við kirkjugarða, en stundum stanila yfir fjárfrekar fraH1'
kvæmdir varðandi kirkjuna sjálfa, og munu þess dæmi, að
fé kirkjugarðsins sé um stundar sakir lánað kirkjunni
bluta. Enda er starfið í rauninni svo náið við báða
stundum hvarflar að, livort í rauninni eigi að skilja þar a
milli og nota tvö reikningsform við uppgjör eins og nú eí’
enda bæði orðin mjög úrelt og þyrftu breytinga við.
til þeirr;1
þætti, ;lð