Kirkjuritið - 01.03.1970, Síða 22

116
KIIIKJURITID
að’ Guð forðaði Eskimóunum frá menningu hvítra manna-
Því að hún myndi ganga af þeim dauðum.
Yillijálmur taldi Eskimóa bezta þjóðflokkinn, sem liaiH1
liafði kynni af. Þeir lifðu í sannefndu bræðrafélagi. Glaðir o}!
reifir, góðviljaðir og bjálpsamir, gættu einingar og friðar.
Það er bart að verða að játa að slíkt hefur aldrei verið
liægt að segja uni kristnar þjóðir almennt talað. Saga þeiri"
er soramörkuð af styrjöldum og flekkuð af margs konar sið"
leysi. Þær bafa allar verið aðeins nafnkristnar.
Alltaf er liægara að spilla en bæta. Og litla bróður bætt1'
jafnan til að taka þá stóru sér til fyrirmyndar. Verður þíl^
oft til liáska að lialda sig færan í sama sjó og mega við svipuð'
um áföllum.
Við Islendingar ættum þegar að gera okkur grein fyrir því
bvað fáeinir tugir eiturlyfjasjúklinga mundu kosta þjóðn'11
beint og óbeint. Hverju munaði ef þeir yrðu óstarfliæfir. Ilvers11
margir þeir þyrftu að vera til þess að líkja mætti því við
mannfall Bandaríkjamanna í Víetnam eða aftöku Rússa 11
Stalínstímanuin.
Og bvað’ mundi kosta framfærzla þessara manna er legð»
árar í bát og féllu á herðar almennings. Og bve dýr yrð’1
liælin sem reisa yrði |iessum sjúklingum lil bjálpar — og ka'H'11
því miður að litlu liði.
1 V
Þessum spurningum er betur svarað áður en of seinl er 1,1
byggja varnargarðinn.
Og enn eru ótalin tárin, bugarkvöl þeirra, sem annast vie'1
um þetta ógæfufólk.
Snuí ]> jóSir
geta verið merkar og sterkar. Gróðurvinjar í lieimsbyggðin111'
Svisslendingar sýna að unnt er, að lialda frelsi milli steins ‘V
sleggju og komast vel af með atorku og fyrirbyggju. AH‘‘'
frændþjóðir okkar á Norðurlöndum votta að menningin skip11^
meira máli en böfðatalan. Telja má Færeyjar og Lappa .
þeim flokki eins og okkur Islendinga. Við erum því
vaxnir að linífla þá.
„Sú þjóð, sem veit sitt hlutverk, er lielgast afl um lieim,
eins bátt og lágt, má falla fyrir kraftinum þeim.“