Kirkjuritið - 01.06.1973, Síða 55

° öllum þessum sviðum. Einnig
tml<Urn V'^ miida Þ°rf fyrir rniklu víð-
Qra og skipulegra samband við
Qg9ri ^ynslóðina. Það þarf að skapa
^ stœSur^ þar sem hún getur fengið
0£P 09, hvatningu til að starfa að
um °k m°'um °9 skiptast ó skoðunum
a Pau. Það er sem sé þörf á stöð-
e9n endurnýjun á fólki, sem sér verk-
l n'n °9 tekur þau til meðferðar. Auk
betr$ ^9 °ska, að við hefðum
ran ' ''ma fii nákvœmrar vinnu og
nýinS0Í<na varðandi kröfur þœr, sem
Lok^ ^lrnar 9era til uppeldis og frœðslu.
ske'S6r miidi b°rf á aukinni nám-
st'að s Star^Sem' ' hveriu béraði. Þegar
fV11 .1 fr fyrir lands-námskeiði eða
|e 'S narnskeiði, þá náum við aðal-
hefQ ^SSS faibs, sem mestan áhuga
hveri' kEf.haldin vœru námskeið í
, ^eriu bœjarfélagi og flestir kennarar
þ.arnaskólunum tœkju t. d. þátt í þvi,
aranCe Um v'ð til hins almenna kenn-
eitth ° s ^a VCeri fyrst hœ9t gera
ag Z0 1 sem um munaði. En til þess
tceks f!'Q S° unnt þörfnumst við víð-
an , °PS fólks með áhuga og mennt-
frcéð-ennara' uPPeidisfrœðinga, guð-
sérh lrf9a °’ S' frv' P>etta fólk þyrfti að
0g * a si9 til að halda námskeið
að n ,r'r 6stra- Þannig vœri svo hœgt
semiaut um allt land með slíka starf-
starfs|jgetta 9etum v'ö aldrei með því
en i ' 1 einu, sem stofnunin hefur nú,
°a -Stta eru okkar framtíðardraumar
hrind ' Un'n' Sem vi^ reynum að
__0 'framkvcemd stig af stigi.
íaki ||<;QCeiir bu rneð, að önnur lönd
levt; SSm fyrirmynd að einhverju
y 1 a. m. k.?
legt Qg9 ai'h a® ekki sé alltaf œski-
taka skipulag erlendra stofn-
ana beint upp. Hver þjóð hefur sín
séreinkenni. En sjálf aðalhugmyndin,
að við þörfnumst skipulegs starfs að
uppeldis- og frœðslumálum eðastofn-
unar, sem fjalli um þau frá kristnum
sjónarhóli, held ég að hafi sitt gildi.
Einnig að sœkja innblástur frá þróun
málanna og þeirri arfleifð sem IKO
hefur skilað.
Ég hef þá litlu einka-heimspeki, að
sérhvert mikilvœgt starf verði að vera
í höndum fólks, sem brennur af áhuga
fyrir því málefni, sem um er að rœða.
Því er mikilvœgt að hafa einhverja
stofnun eða hreyfingu, sem einkennist
af þessu. Segjum t. d. að við höfum
kirkjulega stofnun, sem á aðhafameð
höndum 20 mismunandi mál. Þá get-
um við ekki vonazt til, að þar brenni
jafn mikill áhugi fyrir einu ákveðnu
málefni og gerir hjá þeim, sem líta á
það, sem eitt af mikilvœgustu verk-
efnum kirkju okkar. Ég hef mikla trú
á, að við höfum raunverulegar og
sjálfstœðar stofnanir, eða hreyfingar
sem miða að því að starfa með öðr-
um kirkjulegum og kristilegum, — og
í þessu tilfelli uppeldisfrœðilegum
hreyfingum. f því felst ákveðið frelsi,
en um leið sterk skylda til að leitast
við að starfa með og samhliða þeim,
sem starfa á öðrum sviðum. Ég held,
að slíkt samstarf sé góð lausn.
— Við þökkum Aasmund Dale fyr-
ir og tökum undir það með honum:
Þess er brýn þörf, að þeir, sem sjá
mikilvœgi þess, að kristindómsfrœðsl-
an haldi sessi sínum og reynt sé
að bœta hana, taki höndum saman
og berjist fyrir því máli. Það varðar
ekki aðeins frœðslu í skólum, heldur
lífið allt og eilífð alla.
149