Kirkjuritið - 01.06.1973, Side 71

ke •
sknn!n9ar Marteins Lúthers um hjú-
stoafP'nn; annar kaflinn (41-79) er um
rétfnUn biUsi<aPar °g íslenzkan kirkju-
rnö sidabót; þriðji kaflinn mun
Ud7u- þykja forvitnilegastur vegna
Veiti^5'^90 ^eirra °9 innsœis, er hann
len 'r Um ‘sienzka samtíð, og er hann
fiórfi^' kafi' Í3ai<arinnar (80-184); og
guðf' kaf'inn H85-228) fjallar um
viðf rCEðiie9t mat ó þjóðfélagslegum
viðbJn^SefnUm ' sarr,tíð vorri. Þó eru
Um ®í"Ur °g skrór ásamtathugasemd-
Um a bls. 228-250.
ERU KYnFERÐISMÁL „
SYNDUG"?
L kaf|
nbfundur Kynferði °9 synd'
k
glett -T' byriar I- kaflann á þeirri
i-úther^k0^0 atbu9asemd, að þar sem
áþyr s af' borið nokkra persónulega
°rnu - ^ ^V'' að hjúskaparmál
fja||agt ' barnceli, hafi hann um þau
Urn l■' Pa er lýst kenningu Lúthers
andlen tV° veidi eda regimenti, hið
Veldj . Veicli og hið veraldlega
Un u 'pf' kúfber allri Guðs sköp-
annig í tvö svið eða
hið
þess ndie9a og hið veraldlega, til
ta9nað! .Skýra samhengið milli
a9sle ,arerinciisins og hinnar þjóðfél-
heyrðrhSkipanar' 1 bu9a Lúthers til-
Veldj o iUsi<aPurinn hinu veraldlega
er skild-eLVeraldle9 stofnun. En Lúth-
aH skö ' eirninn þeim skilningi, að
Sett, jafUn'n Vceri undir Guðs vald
nndlegj11 n'ð veralálega svið sem hið
langt fr-' °9 var því hjúskapurinn
andi" pvi a® vera ,,Guði óviðkom-
ufon á nkþessi skii ningur varð samt
eins 0Qa -s°rði' Þótt ekki vœri í orði,
9 SIOar kemur fram).
veldi,
KYNMÖK ERU GUÐI ÞÓKNANLEG
Tveggja velda kenningin gerði Lúther
það kleift að leggja jákvœtt mat á
likamlegt líf mannsins og telja kyn-
ferðisleg mök Guði velþóknanleg í
sjálfum sér. En hins vegar rúmast inn.
an þessa sviðs átökin milli Guðs og
djöfulsins, vegna þess að maðurinn
misnotar Guðs gœði. Leiðir af þessu
raunsœ skoðun á samlífi kynjanna;
innantóm rómantík er útilokuð. Kemst
Lúther hér í andstöðu við ríkjandi
kenningar miðalda, er tengdu kyn-
mökin upprunasyndinni. Gegn þessu
rœðst Lúther. Guð er nœrstaddur og
íbúandi í öllum stofnunum og allri
köllun hins jarðneska lífs. Endurlausn-
in nœr til þeirra. Endurlausn Guðs á sér
stað í þessum stofnunum, eins og t. d.
í hjónabandinu. (Endurlausnin er ekki
„andlegt" fyrirbœri). Lúther hefur
þannig hjúskapinn til þeirrar veg-
semdar, sem honum ber í sköpun og
endurlausn Guðs, frelsar hann undan
ánauðaroki kenningarinnar um girnd-
ina. — Hins vegar sýnir höfundur að
ekki er um samstœðilega (systemat-
íska) kenningu um hjúskapinn að
rœða hjá Lúther, og gœtir sums stað-
ar ósamrœmis í skoðunum hans. At-
hyglisvert dœmi um biblíutúlkun Lúth-
ers, hversu „frjálslega" hann fer með,
er það, að þrátt fyrir skýlaus ákvœði
Matteusarguðspjalls í 5. og 19. kap.,
rœður hann þeirri konu, sem á mann,
sem óhœfur er til þess að gegna hjú-
skaparskyldunni í kynferðislegum
efnum, til þess að hafa mök við ann-
an karlmann, þó með samþykki eigin-
mannsins.
— Kaflinn um Lúther er stuttur, og
165