Kirkjuritið - 01.06.1973, Qupperneq 92

um krossfesta Kristi og á að bera með
honum kross hans og búa sig daglega
undir annað líf með dauða. Það
mœtti frekar umbera, vœri það aðeins
af fáfrœði hjá einstökum ranglega
gert. En ókristilegt er það vissulega,
að það er iðkað augljóslega, óátalið
og óhindrað, meira að segja leitað í
því lofs og frœgðar.
Þeir œttu í þriðja lagi að afnema
hin okursjúku vaxtakaup. Þeir eyði-
leggja uppeta og tortíma fólki og
borgum í öllum löndum a11s heims-
ins undir yfirskyni, sem þau taka á
sig ilisku samkvœmt. Erlátiðsvoheita,
að það sé ekki okur, en er þó einmitt
þess vegna verra okur, af því að
menn varasf það ekki eins og aug-
Ijóst okur. Sjá þetta eru þrír Gyðingar,
eins og sagt er, sem mergsjúga allan
heiminn. Hér œttu stjórnendur ekki að
sofa eða sýna tregðu, ef þeir vildu
gjöra Guði góð skil á embœtti sínu.
17. Hér mœtti einnig benda á
skálkabrögð þau, sem officialar og
aðrir biskuplegir og andlegir embœtt-
ismenn fremja. Það er mikil hörmung,
hvernig þeir bannfœra veslings fólkið,
lögsœkja, elta og ofsœkja, meðan
nokkur peningur er eftir. Því skyldi af.
stýrt með hinu veraldlega sverði, þar
eð engin önnur hjálp er til og ekkert
annað ráð.
Guð gœfi, að einhvern tíma kœmi
sú stjórn, sem afnœmi hin opinberu
pútnahús, eins og gjört var í ísrael.
Það er sannarlega ókristileg mynd,
þegar haldið er uppi opinberu synda-
húsi hjá kristnum mönnum. Það þekkt-
ist ekki áður. Það œtti að vera til sú
skipan mála að gifta pilta og stúlkur
í tíma og koma þannig í veg fyrir
slík vandrœði. Að slíkri skipan cetti
bœði andlegt og veraldlegf vald að
keppa. Hafi það verið unnt hjá Gyð-
ingum, hvers vegna œtti það þá ekki
að vera unnt hjá kristnum mönnurn?
Jú, sé það unnt í þorpum, kauptúnum
og sumum borgum, eins og kunnugt
er, hví skyldi það þá ekki unnt alb
staðar?
En það kemur af því, að engíf
stjórn er í heiminum, enginn vill vinna-
Því verða handiðnaðarmenn að láta
sveinana ganga iðjulausa. Þeir eru
hortugir, og enginn getur haldið þeim
í skefjum. En vœri til sú skipan, °ð
þeir fœru burt í hlýðni og enginn tceki
við þeim annars staðar (að öðrum
kosti), vœri stíflað mikið gap fyr'r
þessum vandrœðum. Guð hjálpi oss-
Ég óttast, að óskin sé það mesta hen
vonin er rýr. Vér erum þó ekki úr sök-
inni með því.
Sjá nú, með þessu er aðeins bent ð
nokkur viðfangsefni handa yfirvöld'
um. En þau eru þó svo góð og mikih
að þau hafa meira en nóg af góðum
verkum að vinna í trú, já virkja trúnö'
svo að enginn fari að reyna að þókn
ast Guði vegna verkanna, heldur
gjöri þessi verk einungis til heiðurS
og lofs sínum náðuga Guði í trdustl
til náðar hans til þess að þjóna
gagna náunga sínum.
18. Fjórða verk þessa boðorðs e<
hlýðni hjúa og handiðnaðarmannCl
við húsbœndur sína, meistara og k°n
ur þeirra. Um það segir Páll í Tít.
„Áminn þrœla — eða þjóna " urn
að hafa húsbcendur sína í öHurn
heiðri, vera þeim hlýðnir, gjöra
þeirra, svíkja þá ekki né sýna Þeinn
mótþróa, og þetta einnig vegna ÞesS'
186