Fanney - 01.12.1905, Side 12

Fanney - 01.12.1905, Side 12
8 FANNEY. skrautið, sem umkringdi hann, var hann óánægður. Honum leiddisl í höllinni sinni og í fallega skemligarðinum, sem var prýddur skrauthýsum, gosbrunn- um og inndælum blómum. Hann reikaði tímum saman úti í skógi með byssu á öxlinni, án þess að taka eftir hjörtunum, sem hlupu fram hjá honum. Og hann sneri heimleiðis á kveldin jafnhryggur í huga og hann hafði verið um morguninn, þeg- ar liann fór af stað. Svo bar það við einn dag, þegar liann var að ganga úti í skógi, þar sem liann var þétt- astur, að hann kom að stórum steini. Uppi á steininum stóð dvergur og horfði í kíki í allar áttir. »Hvað ert þú að gera þarna?« spurði konungurinn. »Eg er að liorfa út í heim- inn«, svaraði lilli maðurinn og leit á konunginn. »Viljið þér ekki líta í kíkirinn minn?« »Ef kíkirinn þinn væri svo gerður, að skoða mætti í honum hjörtu mannanna, þá vildi eg kaupa liann, hvað sein hann kostaði«, svaraði konungurinn. »Slíkan kíki skal ég smíða fyrir yður. En þér verðið að gefa inér tveggja daga frest, því að glerið í hann verð ég að fægja í tunglsskini um miðnæturskeið. Að þeim tíma liðnum megið þér láta sækja gripinn«. Ivonungurinn sneri þá glaður lieimleiðis. Hann lét strax aug- lýsa, að eftir tvo daga skyldu allar meyjar bæjarins safnast saman í stóra hallarsalnum hans, og að hann ætlaði að velja sér drotningu úr hóp þeirra. Þegar bæjarmenn sáu þessa auglýsingu, urðu þeirmjög glaðir. Loksins ætlaði þó konungurinn að gifta sig. Og hann ætlaði að velja sér drotningu meðal meyja bæjarins. Hver skyldi verða sú útvalda? Sumir héldu það yrði sú íallegasta, aðrir sú ríkasta, og enn aðrir sú tignasta, en engum datt í liug sú bezla. — Allar ungar stúlkur fóru að tína hlóm og binda kranza, til að prýða með hallarsalinn. Hver þeirra um sig liélt að hún yrði drotning. l3ó var ein ung stúlka í bæn- um, sem ekkert hugsaði um þetta. Hún sat inni hjá móður sinni og sagði: »Góða mainma. Ég ætla ekki að fara með hin- um stúlkunum lil hallarinnar. Hvað ælti ég, sem er svo ófríð, að gera þangað sem allar fríð- uslu meyjar bæjarins konia. Ég, sem er fædd al' fátækum foreldr- um og alin upp í örbyrgð, ég get ekki orðið drotning. Lofaðu mér að vera heinia, mamma mín«. »IJetta máltu ekki segja, kæra Katrín«, sagði móðir hennar. »I3ú, sem alt af hefir verið mér svo hlýðin dóttir, ættir nú ekki að óhlýðnast konunginum. Hann

x

Fanney

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fanney
https://timarit.is/publication/463

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.