Fanney - 01.12.1905, Blaðsíða 54

50
F A N N E Y
hamingju með það, að liann
bróðir þinn liefir fengið emhætti
á Grænlandi«.
Jensen : »Eg þakka fyrir. En
það er ekki á Grænlandi, heldur
á íslandi«.
Hansen : »Jæja, það geiir nú
minst til. Ég vissi að það var
í einhverri af Færeyjunnm«.
—o—
VONT VERSNAÐI.
A. : »Ég er í vandræðum með
konuna mína. Hún er svo hrædd
við alt, að hún vekur mig all
af á nóttunni, el' hún heyrir
hinn minsta liávaða í kringum
húsið. Nú heíi ég sagt henni,
að innbrotsþjólár séu ákallega
varkárir og forðist að gera
nokkurn hávaða«.
B. : »Nú, og þetta hefir dugað«.
A.: »Nei, nei, hlessaður vertu.
Við það versnaði hún um allan
helming, því nú vekur hún mig
all af þegar hún heyrir ekkert
og segir að nú séu víst þjól’ar á
ferðinni«.
—o—
DAGSKRÁ Á DÝRASÝNINGU.
Kl. 10 koma nautgripirnir.
11 koma geslirnir.
12 sameiginlegl horðhald.
MEIRI LAUN !
Vinnumaðurinn : »Ég verð að
krefjast þess, húshóndi góður, að
fá dálitla launahækkun«.
Húsbóndinn: »Já, það getið
þér fengið«.
Vinnum.: »Og svo þyrfti ég
að lá slyllan vinnutímann«.
Húsh.: »Hvcrs vegna ?«
Vinnum.: »Til þess að ég hafi
nógan líma lil að eyða öllum
launun mn«.
—o—
ÚR SKÓLANUM.
Sigga: »Þegar við vorum að
fara heim úr skólanum i dag,
þá dalt lílil slúlka ofan í stóran
forarpoll og setti blett á svunt-
una sína. Þá hlógu öll hin
börnin, en ég hló ekkert«.
Móðirin: »Það var rétt af
þér, Sigga mín. Maður á aldrei
að gleðjast af óförum annara.
En hver var ])essi lilla stúlka,
sem datt í pollinn?«
Sigga : »það— það var — ég«.
- - o — .
ÚR STRÍÐINU.
Faðilinn (er að sugjn frá striðinu):
»1 sama bili dundi kúlna-regnið
á okkur«.
Fanney: »Hafðirðu ekki regn-
hlílina þína, pabbi?«