Fanney - 01.12.1905, Blaðsíða 40

F A N N H Y.
36
kvöldvökunum fyrir fullorðna
fólkið, svo þær hlutu að vera
sannar. IJar var meðal annars
getið um tröllskessur, verulega
vondar, stórar kerlingar, sem
komu út úr hömrunum á að-
fangadagskvöld með krókstjaka
í hendinni og kræktu honum í
fjármanninn, höfðu hann inn í
björgin til sin, hvað sem hann
sagði, sleiktu hann á teini ylir
stórri glóð og átu hann. Ves-
lings Jón Torfi, sem nú var hjá
fénu, betur að hann kæmisl nú
heim! Því þótt hann væri geð-
illur og orðvondur stundum,
þegar liann kom lieim á kvöldin,
og þótt liann talaði ósköp mikið
ljótt, þá náði það þó ekki nokk-
urri átt að láta tröllskessuna éla
hann. Heldur mátti hún l'á hana
Flekku mína.
Jón Torfi var gamall bóndi,
en hættur að búa, og var nú
fjánnaður hjá föður mínum og
var búinn að vera það í mörg
ár. Kunnugir sögðu, að liann
ætli að minsta kosti fjórða part
al' öllu fénu og jafnvel að hann
ætti peninga. Eg veit nú ekkert
uin það. En faðir minn hafði
fjarska miklar mætur á honum;
en móðir mín lieldur litlar. Það
licíir kannske verið af því, að
hann talaði svo ljótt - eða þá
af hinu, að hann geymdi stund-
um vín lyrir pabba. Sigurður
sonur hans var þar líka vinnu-
maður, piltur um tvitugt og efni-
iegur, þótl mér eiginlcga aldrei
væri vel við hann, því hann
stríddi mér stundmn.
Það var óþolandi að sitja
þarna í linypri uppi í rúms-
horni, og þegar orðið var dimt,
þá brast mig alveg þolinmæðina.
Eg laumaðist fram og ofan stig-
ann. Það var að vísu hálf ónota-
legt að ganga berfæltur í göng-
unum, þau voru full af frost-
kúlum, sem komu al' því, að
lekið hafði ofan úr þekjunni á
vissum stöðum og svo hlaupið í
svellkúlur. En ég kærði mig
ekkert um það. Eg þurfti að
njósna um, hvað fólkið væri að
gera hingað og þangað í hænum.
Og þegar einhver gekk fram lijá
mér, þá fór ég alveg upp að
veggnum, svo ekki yrði tekið
eftir mér.
Eg gægðist inn í húrið. Þar
angaði alt af l'eitum sauðarsíð-
um, magálum og bringukollum,
en á búrbekknum stóðu stórir
hlaðar af laufabrauði, sem lieil
nóll halði gengið til að búa lil
og skera út fyrir sköinmu, og
uppi á hyllunni var stór stalli
af kertum. Ég vissi það vel, að
eilt eða tvö kerti áttu að fylgja
hveijum diski. Svo gægðist ég
inn í eldhúsið. Þar vall og sauð
mjólkurgrauturinn á öðrum hlóð-
unum, en á liinum hlóðunum
var Hogga syslir mín að steikja
kleinur. Hún var kafrjóð í l'ram-
an og kófsveitt, en bjarmann af
eldinum lagði um andlitið á
henni. Það kom vatn í nuinn-